Ένα από τα χριστουγεννιάτικα δώρα που ανοίξαμε φέτος, από την κουμπάρα και θεία μας, ήταν ένα Ρόδο της Ιεριχούς… Το γνωρίζεις; Εγώ πάντως δεν τον γνώριζα αλλά είχα τόση περιέργεια να μάθω τι είναι και γι’ αυτό θέλω να το μοιραστώ μαζί σου…❤
Ποιο είναι το ρόδο της Ιεριχούς;
Το ρόδο της Ιεριχούς ονομάζεται αλλιώς και φυτό της Νεκρανάστασης. Είναι ένα φυτό που μπορεί να επιβιώσει για αρκετό καιρό σε απόλυτα ξηρή κατάσταση και να ζωντανέψει ξανά με λίγο νερό και να επαναλαμβάνει αυτή την διαδικασία αρκετές φορές. Το συναντάμε σε ξηρές περιοχές της Μέσης Ανατολής και στις ερήμους όπως η έρημο Σαχάρα.
Πρωτοεμφανίστηκε στην Ευρώπη πριν από 1.000 περίπου χρόνια από τους Σταυροφόρους, οι οποίοι το θεωρούσαν ιερό φυτό.
Μετά την περίοδο των βροχών, το φυτό ξεραίνεται, πέφτουν τα φύλλα του και κουλουριάζονται τα κλαδιά του σε μια κλειστή μπάλα. Οι καρποί του όμως παραμένουν μέσα στην μπάλα. Οι σπόροι είναι πολύ ανθεκτικοί και μπορούν να παραμείνουν αδρανείς για χρόνια. Όταν ξαναβραχούν σε μια επόμενη βροχερή εποχή, η μπάλα ξετυλίγεται και το φυτό ξυπνά από την κατάσταση αδράνειας.
Πως ανοίγουμε το ρόδο της Ιεριχούς
Η αρχική μορφή του είναι σαν μία ξερή μπάλα. Τοποθετούμε σε ένα μπολ λίγο νερό και βάζουμε το ρόδο. Μέσα σε λίγες ώρες το βλέπουμε σιγά σιγά να ανοίγει και σε περίπου 24 -36 ώρες έχουμε ένα καταπράσινο φυτό. Λένε πως το διατηρούμε ”ζωντανό” για 21 ημέρες. Την επόμενη ημέρα (την22η) το βγάζουμε από το νερό και σιγά σιγά κλείνει και ξανά παίρνει την αρχική του μορφή. Καθημερινά πρέπει να αλλάζουμε το νερό το οποίο πρέπει να είναι λίγο για να μη σαπίσει το φυτό. Μπορείς να το ανοίξεις στη Γιορτή της Παναγίας (21 Νοεμβρίου), στην κοίμηση της Παναγίας (15 Αυγούστου), την Πρωτοχρονιά, σε γενέθλια αλλά και οποιαδήποτε σημαντική ημέρα για εσένα!
Ρόδο της Ιεριχούς και θρησκεία
Υπάρχουν δύο μύθοι που συνδέουν το ρόδο με την θρησκεία μας. Ο πρώτος λέει πως το ρόδο συντρόφευε την Παναγία στο ταξίδι της προς την Ιερουσαλήμ. Κάθε φορά που έκανε στάση η Παναγία, το ρόδο άνοιγε, από σεβασμό προς εκείνη, και στην συνέχεια έκλεινε για να την ακολουθήσει στον δρόμο της. Ο δεύτερος μύθος λέει πως όταν έφτασε ο Χριστός έξω από τα τοίχοι της Ιεριχούς ανάμεσα στο πόδια του άνοιξε το ρόδο και είχε πάνω του δροσοσαλίδες. Διψασμένος όπως ήταν ακούμπησε στα χείλη του το ρόδο και από τότε απέκτησε αυτή την ιδιότητα.
Παραδόσεις για το ρόδο της Ιεριχούς
Εκτός από το όμορφο συναίσθημα που σου προκαλεί βλέποντας το να ζωντανεύει με ελάχιστο νερό, λένε πως φέρνει καλή τύχη και αγάπη. Αυτός που θα το βάλει στο νερό πρέπει να κάνει μία ευχή και πως το ίδιο άτομο πρέπει να το βάζει στο νερό κάθε φορά. Επίσης στην αρχική του μορφή, την ξηρή, λένε πως λειτουργεί ως σκοροκτόνο ενώ όταν είναι ανοιχτό και πράσινο καθαρίζει την ατμόσφαιρα. Ακόμα στα παλιότερα χρόνια έβαζαν οι γιαγιάδες και η μητέρες το ρόδο μέσα στα προικιά των κοριτσιών για να έχουν καλή τύχη στον γάμο τους. Πίστευαν επίσης πως βοηθάει στις γυναίκες να τεκνοποιήσουν.
Παραδόσεις από άλλες χώρες
Στη Γερμανία το χαρίζουν στα νέα ζευγάρια για να κάνουν σύντομα παιδί. Το τοποθετούσαν κλειστό κάτω από το κρεβάτι του ζευγαριού για να είναι ευλογημένη η σύλληψη και το άνοιγαν την μέρα που μάθαιναν το χαρμόσυνο μήνυμα της έλευσης του μωρού για να έχει η μητέρα καλή εγκυμοσύνη. Λέγεται πως παλιά οι μαίες έβαζαν σε νερό ένα ρόδο της Ιεριχούς για να πάει καλά ο τοκετός και έπειτα το «διάβαζαν» δίνοντας ερμηνεία βάση του πόσο γρήγορα άνοιξε, του αν πρασίνισε όλο… του σχήματος του… σε περίπτωση που είχε δυο κορφές ήταν σημάδι πως η οικογένεια θα αποκτήσει και δεύτερο μωρό σύντομα! Σύμβολο υγείας, καλοτυχίας, μακροζωίας για την ψυχή που μόλις ήρθε! Το ρόδο αυτό δίδεται σαν κληρονομιά στο βρέφος και ανοίγεται ξανά σε κάθε σημαντική στιγμή της ζωής του ή σε κάθε νέο του ξεκίνημα!
Στην Αρχαία Αίγυπτο πίστευαν πως το ρόδο και η ενεργεία του προστατεύει το χώρο από πάσης φύσεως «δηλητήρια»! Έφτιαχναν επίσης ένα κατάπλασμα με το ενεργοποιημένο νερό του ρόδου και κονιορτοποιημένο Λάπις Λάζουλι σαν αντίδοτο για τα τσιμπήματα των φιδιών.
Στο Μεξικό το χρησιμοποιούσαν ακόμα και σε ένα ταφικό έθιμο, εναποθέτοντας το ρόδο πάνω στο μνημείο του νεκρού για να αναληφθεί εν ειρήνη η ψυχή. Από εκεί πιθανά έχει πάρει και το όνομα «Ρόδο της Νεκρανάστασης». ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΘΑΡΤΟ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ!
Στην Ισπανία και στην Πορτογαλία έφερναν τα ρόδα από χώρες μακρινές οι ναυτικοί και τα άνοιγαν κάθε φορά που γύρναγαν στο σπίτι για να ευχαριστήσουν την Παναγία που τους έφερε πίσω ξανά αλλά και για είναι προστατευμένοι στο επόμενο ταξίδι τους… κάτι σαν τάμα!
Σε ευχαριστούμε Μαριλένα μας για το όμορφο δώρο!
Μέσα από την καρδιά μου Καλή Χρονιά.
Μια χρονιά που να φέρει πολλές αγκαλιές και φιλιά!
Αναστασία…❤
