
Όταν είσαι full time μαμά δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος και χώρος για τον εαυτό σου. Αξίζει όμως να έχουμε λίγο χρόνο για εμάς για να ασχοληθούμε με κάτι που μας ξεκουράζει. Με κάτι που μας γεμίζει, που μας παίρνει τις σκέψεις, το άγχος κτλ, έστω για λίγο. Οι δικές μου αγχολυτικές στιγμές είναι με το πλέξιμο και διάβασμα.
Οι δικές μου στιγμές
Πλέξιμο
Εδώ και ένα χρόνο περίπου ασχολούμαι με το πλέξιμο με βελονάκι. Τα Χριστούγεννα έπλεξα ρόδια (το πατρόν το βρήκα από το κανάλι της Έφης στο youtube Εcrochet) και τα δώρισα σε αγαπημένα μας πρόσωπα. Πριν λίγο καιρό έπλεξα την πρώτη μου τσάντα. Τα αγαπημένα μου καλοκαιρινά πλεχτά είναι οι φαλαινίτσες και τα χταποδάκια μου. Το πατρόν το βρήκα από μία ξένη youtuber.

Το πλέξιμο μου προσφέρει στιγμές χαλάρωσης και συγκέντρωσης. Μου απομακρύνει το άγχος και με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα.
Ανάγνωση

Πόσο μακρυά μπορεί να σε ταξιδέψει ένα καλό βιβλίο; Τι όμορφο συναίσθημα σου αφήνει έστω και εάν διαβάζεις λίγες σελίδες τη φορά;
Τα τελευταία χρόνια έχω εμπλουτίσει την βιβλιοθήκη μου εκτός από μυθιστορήματα και με βιβλία αυτοβελτίωσης προσωπικής, παιδιών και ολόκληρης της οικογένειας. Με ενδιαφέρουν πολύ αυτού του είδους τα βιβλία, με βοηθούν πολύ και με κάνουν να βλέπω τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία.
Μέχρι πριν από λίγο καιρό διάβαζα ένα βιβλίο και μόλις το τελείωνα ξεκινούσα το επόμενο. Νόμιζα πως δεν είναι ”δίκαιο” να μοιράζεσαι τον χρόνο σου σε δύο βιβλία. ”Ανακάλυψα” όμως πως μπορούν να συνδυαστούν άνετα δύο βιβλία. Συνήθως αφιερώνω τον ελάχιστο χρόνο που μπορώ να διαθέσω για διάβασμα σε ένα μυθιστόρημα και σε ένα βιβλίο αυτοβεβλτίωσης.
Πλέξιμο και διάβασμα λοιπόν, οι δικοί μου τρόποι χαλάρωσης, ξεκούρασης και συγκέντρωσης γι αυτή την περίοδο. Το να έχω στα χέρια μου κάτι που δημιούργησα από την αρχή μόνη μου είναι κάτι που με αναζωογονεί και μου χαρίζει αυτοπεποίθηση! Η ανάγνωση ενός μυθιστορήματος με ταξιδεύει και η ανάγνωση ενός βιβλίου αυτοβελτίωσης με κάνει καλύτερο άνθρωπο, μητέρα, σύζυγο.
Θα με ενδιέφερε να μάθω τον δικό σου τρόπο χαλάρωσης…
Αναστασία
Μάθε τέχνη κ’ άστην….
Πρέπει να ήμουν 10 ετών, ήταν καλοκαίρι, στην αυλή του σπιτιού μας, παρέα με την μητέρα μου και τον παππού μου και με έμαθαν να πλέκω με το βελονάκι. Λίγο πιο μικρές, είχαμε δοκιμάσει με την αδερφή μου το πλέξιμο με τις βελόνες, με την καθοδήγηση της γιαγιάς, αλλά δεν με ενθουσίασε όσο το βελονάκι.
Εκείνο το καλοκαίρι έπλεκε η μητέρα μου μία τσάντα και ήθελα και εγώ. Έπλεξα λοιπόν ένα μικρό πουγκί, το οποίο αργότερα το δώρισα στην ξαδέρφη μου.
Τον Δεκέμβριο λοιπόν, μαζί με τις χριστουγεννιάτικες κατασκευές μου μπήκε η ιδέα να πλέξω κάτι και να το δωρίσουμε στους αγαπημένους μας ανθρώπους. Έψαχνα στο internet διάφορα σχέδια και νήματα και μου άρεσαν πολύ τα πλεκτά ρόδια. Βρήκα το κατάλληλο για μένα νήμα και ξεκίνησα. Στην αρχή έπλεκα και ξήλωνα μέχρι να καταλήξω στο μέγεθος και να μην κάνω λάθη. Το αποτέλεσμα όμως με δικαίωσε και μου θύμισε εκείνο το καλοκαίρι…

Μετά το πλεκτό ρόδι, είχα στο μυαλό μου διάφορες ιδέες… Πήρα μολύβι και χαρτί, έγραψα τις ιδέες μου και τις έβαλα σε μία σειρά. Η πρώτη μου επιλογή λοιπόν ήταν να πλέξω μία τσάντα. Βρήκα από το κατάστημα Handibrand τα υλικά που μου άρεσαν ( η αλήθεια είναι ότι παιδεύτηκα μέχρι να αποφασίσω, δεν ήξερα τι να διαλέξω. ) Για πρώτη φορά όμως είπα να κινηθώ με ασφάλεια και ξεκίνησα με ένα εύκολο σχέδιο. Ορίστε λοιπόν η τσάντα μου…

Με το νήμα που μου περίσσεψε έφτιαξα ένα καλαθάκι με διαφορετική πλέξη.

Θα συνεχίσω με την δεύτερη επιλογή που έχω στη λίστα μου. Αλλά για να αφιερώσω χρόνο και να κάνω κάτι που αγαπώ, αφήνω κάτι πίσω. Τα κορίτσια μου δεν μπορώ να τα αφήσω εννοείτε, οπότε όταν ξεκινάω κάποια κατασκευή (quilling, πλέξιμο κτλ) αφήνω πίσω κάποιες δουλειές (συνήθως το σιδέρωμα). Θέλω όμως να τα κρατάω σε μία ισορροπία , να κάνω τις δουλειές μου και να μου μένει χρόνος για να είμαστε όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι (αλλά δεν το πετυχαίνω πάντα)!!! Όταν συμβαίνει αυτό, ο ελεύθερος χρόνος μου είναι συνήθως το βράδυ αφού κοιμηθούν τα κορίτσια. Είμαι πολύ κουρασμένη αλλά ειδικά το πλέξιμο με χαλαρώνει.
Εσείς, ασχολείστε με κάποια χειροτεχνία αυτό τον καιρό;
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά