Ουφ! Τελείωσε και η σημερινή ημέρα. Πρέπει να πω πως από τις 5 ημέρες που είμαστε σπίτι (δεν έχουμε βγει καθόλου έξω) η σημερινή ημέρα ήταν λίγο πιο δύσκολη.
Ξυπνήσαμε το πρωί σχεδόν όλοι μαζί. Φάγαμε το πρωινό μας και τα κορίτσια ξεκίνησαν το παιχνίδι τους. Έπαιζαν λίγο, σταματούσαν, πήγαιναν στο πατέρα τους που τακτοποιούσε κάτι χαρτιά και ξανά πήγαιναν στο δωμάτιό τους και συνέχιζαν το παιχνίδι τους. Μετά από λίγο έρχονταν σε εμένα στην κουζίνα και ξανά γυρνούσαν στο παιχνίδι τους. Όλο αυτό συνεχίστηκε για πάνω από 1 ώρα… πήγαινε… έλα…. πήγαινε… έλα…. Δεν είχα πολύ χρόνο να τους αφιερώσω σήμερα γιατί βρήκαμε την ευκαιρία με τον άντρα μου και με βοήθησε με τις πιο βαριές δουλειές (τράβηξε τους καναπέδες για να σκουπίσω και να σφουγγαρίσω, το τραπέζι, τα κρεβάτια των κοριτσιών κτλ).
Έφτασε το μεσημέρι… Τα κορίτσια έφαγαν το φαγητό τους και είδαν για λίγη ώρα παιδικά στην τηλεόραση. Μόλις τελείωσε η ώρα που είχαμε ορίσει για τα παιδικά, η Μαρία πήγε να τακτοποιήσει το γραφείο της και οι άλλες δύο έπαιξαν με τις κούκλες και τα ζωάκια τους. Πάλι πηγαινοερχόντουσαν συνέχεια… Στη συνέχεια έβαλαν τραγούδια και χόρεψαν (αγαπημένη συνήθεια). Το απόγευμα τυπώσαμε το αγαπημένο πλέον σύνθημα των περισσοτέρων (και ελπίζω να γίνει όλων) ”ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΊΤΙ” και τους το έδωσα να το ζωγραφίσουν. Η Μαρία το πήρε αμέσως και έπιασε δουλειά, η Ευρυδίκη θέλει να το ζωγραφίσει αύριο και η Άννα έκανε κάποιες γραμμούλες.
Κάπως έτσι πέρασε η σημερινή ημέρα. Τις αφήσαμε να παίξουν μόνες τους για να κάνουμε κάποιες δουλειές, εκείνες ήθελαν να είναι μαζί μας. Η ημέρα είχε κάποιες γκρίνιες, κλάματα, γέλια, γαργαλητά, παιχνίδια… Ήρθε το βράδυ… και για αλλαγή αντί να καθίσουμε όλοι μαζί στον καναπέ, χώθηκαν μέσα από τα σκεπάσματα στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά και μας περίμεναν χαχανίζοντας… Παίξαμε για λίγο εκεί και έπειτα πήγαν για ύπνο…
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ λοιπόν για όσο χρειαστεί…
Για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας… Μαζί με τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους… Μαζί με τους προππαπούδες και τις προγιαγιάδες τους… Μαζί με όλους τους αγαπημένους μας ανθρώπους…
Υπομονή και αισιοδοξία… και όλα θα περάσουν…!
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
Δεύτερη ημέρα…
Το ”ξυπνητηράκι” μας σήμερα ήταν η μικρή μας. Ξύπνησε στις 07:30, ήρθε δίπλα μου, με ξύπνησε και εννοείτε πως έπρεπε να σηκωθώ για να πάμε στο καναπέ να πιει το γάλα της. Μισή ώρα αργότερα σηκώθηκαν και οι άλλες δύο κοπελίτσες μου. Ξεκίνησε η ημέρα μας με χορό και τραγούδι…
Ετοίμασα το πρωινό τους, έφαγαν και πήγαν στο δωμάτιό τους να συνεχίσουν το παιχνίδι με την πισίνα και τις μπάλες. Η πισίνα σήμερα είχε ”μεγάλη χαρά”. Έγινε πλοίο, καναπές, σπιτάκι… Διασκέδασαν πάντως και οι τρεις. Μετά από αρκετή ώρα βαρέθηκαν και πριν σκεφτούν να μπουν από κάτω ( και κινδυνέψουν ) την μαζέψαμε.
Η επόμενη ιδέα ήταν να παίξουμε κουκλοθέατρο. Στήσαμε το κουκλοθέατρο που μας χάρισε η θεία Ντόρα, φέραμε τις κούκλες, έφτιαξαν εισιτήρια (χωρίς εισιτήρια πως θα παρακολουθούσαμε την παράσταση!!!) και ξεκίνησε πρώτα η μεσαία. Μας έπαιξε την ”κοκκινοσκουφίτσα και τον κακό λύκο”. Γελάσαμε πολύ. Επόμενη παράσταση ήταν της μικρής μου ( σου θυμίζω είναι 2 1/2 ετών). Η παράσταση λεγόταν ”η παππού μου, η γιαγιά μου και το ντάρι” (ο παππούς μου, η γιαγιά μου και το λιοντάρι). Όπως καταλαβαίνεις γελάσαμε πάρα πολύ. Την άφησαν μόνη της, χωρίς βοήθεια και τα πήγε καλά. Η παράσταση της μεγάλης μου κόρης ήταν το ” φυλαχτό της γλυκιάς γιαγιάς”. Εντάξει, τι να πω τώρα. Το κορίτσι μου με εντυπωσιάζει…
Μετά από τρεις παραστάσεις ήταν πλέον ώρα φαγητού. Ετοιμάσαμε το τραπέζι τους, παίζοντας εστιατόριο, πήρα παραγγελία και σε λίγα λεπτά σερβιρίστηκε το φαγητό τους. Όπως έχουμε συμφωνήσει η συνέχεια ήταν αναμενόμενη, ήθελαν να δουν παιδικά. Έφτιαξα και εγώ τον καφέ μου, πήρα το βιβλίο μου και απόλαυσα μισή ώρα ηρεμίας.
Είχα φυλάξει κουκούτσια από αβοκάντο για να τα βάλουν σε νερό και να βγάλουν ρίζες για να φτιάξουμε καινούρια φυτά αβοκάντο (εάν θέλεις να δεις τα φυτά αβοκάντο που έχουμε στο μπαλκόνι μας δες εδώ). Ήρθε η σειρά τους. Πήραμε τα κουκούτσια, ξύλινα καλαμάκια και πλαστικά ποτήρια. Κάρφωσαν το καλαμάκια στα κουκούτσια, έτσι ώστε να στέκονται στο χείλος των ποτηριών και γεμίσαμε τα ποτήρια με νερό. Τώρα θα κάνουμε υπομονή μέχρι να αρχίσουν να βγαίνουν οι ρίζες.
Η μεγάλη μου κόρη, πρωτάκι φέτος, πήγε στο γραφείο της να κάνει τις εργασίες που τους έδωσε η κυρία την Τρίτη. Ευτυχώς της αρέσει να γράφει και να διαβάζει. Οπότε βρήκα την ευκαιρία και διάβασα στα άλλα δύο μου κορίτσια δύο βιβλία, τα οποίο διάλεξε η μεσαία και είναι τα αγαπημένα της. Το πρώτο είναι ”Το μικρό κοάλα Τα γενέθλια” και το δεύτερο ” Το μικρό κοάλα Ώρα για φαγητό” από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Τα αγαπάει πολύ αυτά τα βιβλία, τα έχουμε διαβάσει χιλιάδες φορές, έχει μάθει απέξω τα λόγια αλλά δεν τα βαριέται. Άρεσαν και στην μικρή, που με διέκοπτε συνέχεια ρωτώντας με ” τι είναι ατό;”
Το απόγευμά μας συνεχίστηκε κάνοντας μπάνιο τα δύο μου κορίτσια (δεν πρόλαβα και την τρίτη… Αύριο με το καλό), την περιποίησή τους (να στεγνώσουμε μαλλιά,να φτιάξουμε τα νύχια κτλ. ). Ώρα για το βραδυνό μας φαγητό και μετά η βραδινή μας συνήθεια (τσισάκια, δοντάκια, χεράκια, πυτζαμούλες) και στον καναπέ για να καθίσουμε όλες μαζί περιμένοντας τον μπαμπά μας, ο οποίος άργησε σήμερα (πήγε και σουπερ μάρκετ, τι να κάνει!) και δεν πρόλαβαν τα κορίτσια να τον δουν αφού κοιμήθηκαν.
Τελείωσε και η σημερινή ημέρα. Δεν κυλά η μέρα μόνο με ηρεμία. Έχουν τις εντάσεις τους, τις διαφωνίες τους, τους τσακωμούς τους. Προσπαθώ να μη γίνομαι διαιτητής αλλά δεν τις αφήνω και ανεξέλεγκτες. Ελπίζω να τους προσφέρω όμορφες στιγμές και να γίνουν όμορφες αναμνήσεις για το μέλλον!
Καλό βράδυ και καλή μας ξεκούραση!
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά