Μεγάλο Σάββατο σήμερα…. Όλα φέτος τόσο μα τόσο διαφορετικά. Οι εκκλησίες κλειστές, η καμπάνα χτύπησε πολύ λίγο. Ανάμεικτα τα συναισθήματα…
Θα ήθελα να δείτε την εξαιρετική δουλειά που κάνει η Κατερίνα, mamagiaspiti.gr.(Σας τα παρουσιάζω λίγο καθυστερημένα αλλά δεν είχα καθόλου ελεύθερο χρόνο τις προηγούμενες ημέρες.) Έφτιαξε φέτος ένα μικρό οδηγό για την Μεγάλη Εβδομάδα, που εμείς το διαβάσαμε και το διαβάζουμε ακόμα, πολύ χρήσιμο, και δεν κούρασε τα παιδιά. Επίσης έχει γράψει το βιβλίο Πρώτο Πάσχα, από τις εκδόσεις Άθως το οποίο ακόμα δεν το έχουμε στην βιβλιοθήκη μας, αλλά το αγαπήσαμε από τα αναγνώσματα της. Στο blog της έχει εξαιρετικές ιδέες για το Πάσχα (και όχι μόνο).
Φέτος για πρώτη φορά φτιάξαμε λαμπάδες (δεν θα τις ανάψουμε με το Άγιο Φως). Οι λαμπάδες τις καραντίνας, όπως είπαν τα κορίτσια μου. Τις έφτιαξαν με την τεχνική ντεκουπάζ και έπειτα τις στολίσαμε με πλεκτά κουνελάκια, αυγά και λουλουδάκια.
Θέλω να ευχηθώ σε όλους μας υγεία, το αναστάσιμο φως, έστω και από μακρυά να φέρει γαλήνη στις ψυχές όλων μας.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
Εικοστή όγδοη ημέρα…
Μένουμε σπίτι εδώ και 28 ημέρες. Πλέον συνηθίσαμε την καινούρια καθημερινότητα αλλά υπάρχουν και εκρηκτικές στιγμές. Προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, όλοι μαζί ή και ο καθένας μόνος του (όσο γίνεται) για να αντέξουμε την όλη κατάσταση.
Έχει μπει ο Απρίλιος, ο οποίος λέγεται και Τριανταφυλλάς γιατί ανθίζουν τα τριαντάφυλλα. Να λοιπόν το πρώτο μας κίτρινο τριαντάφυλλο για φέτος!
Τα κορίτσια μου ήθελαν μία αλλαγή. Αποφάσισαν λοιπό να αλλάξουν τις θέσεις των κρεβατιών τους στο δωμάτιο. Το κρεβάτι της Μαρίας πήγε στη θέση της Ευρυδίκης και της Ευρυδίκης στη θέση της Μαρίας. Μόνο το κρεβάτι της Άννας έμεινε στη ίδια θέση, έπειτα από δική της απαίτηση. Όλα καλά όλη την ημέρα μέχρι που ήρθε το βράδυ. Ετοιμαστήκαμε για ύπνο, ξάπλωσαν οι δύο μικρότερες και η Μαρία ήταν διστακτική. Μου είπε πως δεν ήθελε να ξαπλώσει γιατί το κρεβάτι της ήταν δίπλα στο παράθυρο και φοβόταν. Χωρίς πολλά λόγια φώναξα τον άντρα μου και το μετακινήσαμε σχεδόν στη μέση του δωματίου. Λύθηκε προς στιγμή το πρόβλημα και ξάπλωσε η Μαρία. Δεν μπορούσα όμως να το αφήσω έτσι και να βασανίζει το μυαλό της. Μόλις ξάπλωσε, κάθισα δίπλα της και συζητήσαμε. Της είπα πως είναι λογικό να φοβάται. Όλοι φοβόμαστε για κάτι. Πολλά παιδιά φοβούνται. Της είπα πως και εγώ όταν ήμουν μικρή είχα φοβίες και πως υπάρχουν ακόμα πράγματα για τα οποία φοβάμαι. Μου έκανε κάποιες ερωτήσεις για εμένα και της απάντησα ειλικρινά. Της εξήγησα πως προσπαθώ όταν με φοβίζει κάτι, να βρω τον τρόπο να το αντιμετωπίσω. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά πάντα προσπαθώ . Την είδα πως ανακουφίστηκε, διαβάσαμε και ένα από τα αγαπημένα της παραμύθια και κοιμήθηκε.
Φοβίες. Δύσκολο κομμάτι… Σχεδόν όλα τα παιδιά φοβούνται κάτι. Φοβούνται το σκοτάδι, φοβούνται να είναι μόνα τους στο δωμάτιο, φοβούνται τους ήχους που ακούνε απ έξω, ειδικά το βράδυ, φοβούνται μήπως είναι κάποιο τέρας κάτω από το κρεβάτι τους ή μέσα στην ντουλάπα και πολλά πολλά ακόμη.
Ο μόνος τρόπος να το αντιμετωπίσουμε είναι με ψυχραιμία, ειλικρίνεια και υπομονή. Δεν είναι λογικό σε ένα παιδί που φοβάται και μας εκφράζει τον φόβο του, να το αντιμετωπίζουμε ειρωνικά και να του λέμε για παράδειγμα πως ”δεν φοβούνται οι άντρες” ή ”τι είσαι και φοβάσαι;” ή ”άσε μας που φοβάσαι” και διάφορες τέτοιες εκφράσεις που το μόνο που κάνουν είναι να επιδεινώνουν το πρόβλημα. Καλό θα ήταν να μιλάμε στο φοβισμένο παιδί ήρεμα. Να του δίνουμε την σιγουριά πως ότι νιώθει θα το ξεπεράσουμε μαζί. Να του δώσουμε να καταλάβει πως όλοι νιώθουμε αυτό το συναίσθημα, χωρίς όμως να το κάνουμε να νιώθει ανασφάλεια. Μία πολύ όμορφη κουβέντα που όσες φορές την έχω κάνει έχω δει αποτέλεσμα, είναι να μιλήσουμε για τις δικές μας φοβίες. Τι μας κάνει να νιώθουμε όμορφα και με ποιον τρόπο το ξεπερνάμε. Πρέπει να δίνουμε θάρρος στα παιδιά μας και να μάθουν να ξεπερνούν τους φόβους τους τώρα που είναι μικρά γιατί έχουν μία ολόκληρη ζωή μπροστά τους, με φόβους, άγχοι, χαρές, λύπες κτλ. Παρακινούμε το παιδί να συζητήσει τον φόβο του, ξανά και ξανά. Μέσα από την συζήτηση πετυχαίνουμε το να κατανοήσει το παιδί τον φόβο και να το ξεπεράσει σιγά σιγά. Εάν το παιδί δεν είναι έτοιμο να το συζητήσει εκείνη την στιγμή, το αφήνουμε, δεν το πιέζουμε και επανερχόμαστε στο θέμα όταν θέλει και όταν είναι ήρεμο.
Η μεγάλη μου κόρη Μαρία μας έχει εκφράσει πολλές φορές φοβίες. Τις περισσότερες φορές είναι με το όταν είμαστε έξω ή όταν είναι στο σχολείο και χαθεί. Από αρκετά μικρή ηλικία φοβάται το σκοτάδι. Η Ευρυδίκη φοβάται τους ήχους που ακούει απ έξω, πριν κοιμηθεί και κάποιες φορές το σκοτάδι, αλλά νομίζω πως έχει επηρεαστεί από την Μαρία. Η Άννα ακόμα δεν μας έχει δείξει κάποια φοβία.
Το κάθε παιδί έχει το δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα και το δικό του τρόπο αντιμετώπισης αλλά όλα τα παιδιά είναι άξια του σεβασμού μας. Δεν είναι σωστό, σε ένα τόσο λεπτό θέμα, να τα υποτιμάμε και να προσπερνάμε το πρόβλημα. Δοκιμάστε λοιπόν να συζητάτε με το παιδί τον φόβο του, να σας προτείνει ίσως και κάποια λύση. Να μιλάτε και εσείς για τις δικές σας φοβίες και πως τις αντιμετωπίζεται. Πάνω απ όλα με σεβασμό και ηρεμία.
”Τίποτα δεν δίνει σε έναν φοβισμένο άνθρωπο περισσότερο κουράγιο από τον φόβο ενός άλλου.”
Ουμπέρτο Έκο
Καλή δύναμη σε όλους μας,
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
Εικοστή τρίτη ημέρα…
Μένουμε σπίτι για 23 ημέρες… Συνεχίζουμε… Κάνουμε υπομονή, τηρούμε τα απαραίτητα μέτρα προστασίας για να είμαστε ξανά όλοι μαζί…
Σήμερα θυμηθήκαμε ένα παιχνίδι που είχαμε παίξει πριν πολύ καιρό και τα κορίτσια πραγματικά το χάρηκαν όπως και τότε. ”Το παιχνίδι των αισθήσεων”. Είναι πολύ απλό αλλά πολύ διασκεδαστικό. Χρειαστήκαμε 3 πετσέτες, με τις οποίες κάλυψα τα ματάκια των κοριτσιών και πολύ φαντασία… Με κλειστά τα ματάκια τους προσπαθούσαν να βρουν τι ήταν αυτό που άγγιξαν, γεύτηκαν, μύρισαν… Στην αρχή η Ευρυδίκη ήταν λίγο επιφυλακτική με αυτό που της έδωσα να γευτεί, αλλά μόλις της επιβεβαίωσα πως δεν θα της δώσω κάτι που δεν θα της αρέσει, κάλυψε τα ματάκια της και συνέχισε το παιχνίδι. Στο τέλος κατέληξα εγώ με την πετσέτα στα μάτια και να δοκιμάζω, να αγγίζω ή να μυρίζω…!!!!
2 Απριλίου… Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου
Πολλά τα οφέλη που αποκτά ένα παιδί διαβάζοντας. Αναπτύσσει την φαντασία του, το λεξιλόγιό του. Αποκτά ενσυναίσθηση, χαλαρώνει και ηρεμεί ειδικά όταν διαβάζουμε εμείς πριν τον ύπνο και πολλά ακόμα. Τα κορίτσια μου κάθε βράδυ μας ζητούν να τους διαβάσουμε κάποιο παραμύθι και συχνά καταλήγουν να τους λέει ο πατέρας του ένα παραμύθι που του το έλεγε ο δικός του πατέρας! Πολύ όμορφες στιγμές και για τα παιδιά και για τους γονείς.
Λόγο της ημέρας τους ζήτησα σήμερα να μου φέρουν τα αγαπημένα τους βιβλία. Δυσκολεύτηκαν να ξεχωρίσουν. Κατέληξαν όμως στα βιβλία που όσες φορές και να τα διαβάσουμε δεν τα βαριούνται. Κάποια, ειδικά η Ευρυδίκη, τα αγαπάει από τότε που ήταν μικρότερη από 2 ετών… Η Μαρία αγαπάει και τα βιβλία των κατασκευών, των δραστηριοτήτων και των αγγλικών!
Περνούν οι ώρες και οι ημέρες πολύ γρήγορα… Είμαστε σπίτι 23 ημέρες και πραγματικά μου φαίνεται πως έχουν περάσει λιγότερες. Τρία παιδιά, πολλές δουλειές, πολύ μαγείρεμα, εργασίες, κατασκευές, τηλεόραση, υπολογιστή, πολύ παιχνίδι και πολύ φαντασία… Περνούν οι ώρες σαν ”νερό”…
”Τα παραμύθια γράφονται για να κοιμούνται τα παιδιά αλλά και για να ξυπνούν οι ενήλικες”
Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν
Καλό ξημέρωμα
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
Εικοστή ημέρα…
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ εδώ και είκοσι ημέρες. Είκοσι ημέρες με πολλά γέλια, παιχνίδια, αγκαλιές, πολύ μαγείρεμα, δουλειές, διάβασμα, κάποιες κατασκευές, αρκετή γκρίνια και προστέθηκαν νεύρα και τσακωμοί. Για να είμαι δίκαιη, υπήρχαν μικρές εντάσεις (με 3 παιδιά, τι περιμένεις) αλλά όσο περνούν οι μέρες κάποιες φορές εντείνονται… Η μία παίρνει το παιχνίδι της άλλης, η δεύτερη σπρώχνει την τρίτη. Η τρίτη ενοχλεί την πρώτη την ώρα που διαβάζει κτλ. Είναι λογικό όμως, δεδομένης της κατάστασης… Μου δόθηκε όμως μία πολύ ωραία αφορμή για το σημερινό άρθρο.
‘‘Nα ξέρετε καλά, αγαπητοί μου αδελφοί. Κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι πρόθυμος στο να ακούει, να μη βιάζεται να μιλάει και να μη βιάζεται να οργίζεται” (Ιακ, 1:19)
Στο εξαιρετικό βιβλίο του ο κ. Φίλιππος Μαμαλάκης ”Μεγαλώνοντας παιδιά για την Βασιλεία του Θεού”, από τις εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ, στα πρώτα κεφάλαια μας μιλάει για την ανταπόκριση που πρέπει να δίνουμε στα παιδιά μας και πως είναι λάθος να αντιδρούμε σε άσχημες συμπεριφορές.
Με πολύ όμορφο λόγο και παραδείγματα που βιώνουμε όλοι οι γονείς στην καθημερινότητα με τα παιδιά μας, μας εξηγεί ο κ. Μαμαλάκης πως πρέπει να σκεφτόμαστε και να πράττουμε. Να ανταποκρινόμαστε και όχι να αντιδρούμε. Να διδάσκουμε στα παιδιά μας πως η υπομονή είναι αρετή.
Η κακή συμπεριφορά των παιδιών δημιουργεί σε εμάς τους γονείς αίσθημα αναστάτωσης , νιώθουμε πως χάνουμε τον έλεγχο και την εξουσία. Η αυθόρμητη αντίδραση σε κάποια άσχημη συμπεριφορά καταφέρνει να πληγώσει το παιδί και τραυματίζει την σχέση του μαζί μας, όπως λέει ο συγγραφέας. Συνεχίζει εξηγώντας μας πως η ανταπόκριση είναι μία συνειδητή και μελετημένη γονική παρέμβαση που έχει σκοπό να μπορέσει το παιδί να κάνει κτήμα του στους μακροπρόθεσμους στόχους . Ενώ η αντίδραση παραγνωρίζει τα αίτια της κακής συμπεριφοράς και περνά το μήνυμα της έλλειψης σεβασμού προς το πρόσωπό τους.
Πόσες φορές τα παιδάκια μας, κάνουν αταξίες. Κάνουν πράγματα που ξέρουν πως θα αντιδράσουμε. Την ώρα που μιλάμε στο τηλέφωνο ή την ώρα που κάνουμε κάτι για εμάς ( διάβασμα ενός βιβλίου, ενημέρωση οn line, κτλ.) εκείνη την ώρα συμπεριφέρονται άσχημα γιατί θέλουν να συνδεθούν μαζί μας. Γιατί όπως λέει ο κ. Μαμαλάκης τα παιδιά επιζητούν την σύνδεση μαζί μας και όχι την προσοχή μας και το αισθάνονται όταν δεν υπάρχει αυτή η σύνδεση. Οι περισσότεροι γονείς όμως για διάφορους λόγους, αντιδρούμε και πολλές φορές αντιδρούμε άσχημα. Εδώ πρέπει να αναρωτηθούμε και να κατανοήσουμε για πιο λόγο το παιδί συμπεριφέρεται άσχημα ΠΡΙΝ αντιδράσουμε. Με το να ανταποκρινόμαστε δεν σημαίνει πως θα ανεχτούμε κακές συμπεριφορές ή άσχημα λόγια. Αυτό που μας προτρέπει ο συγγραφέας να κάνουμε είναι να μάθουμε τα παιδιά μας να μιλούν ή να πράττουν με τον σωστό τρόπο. Τα παιδιά μαθαίνουν όταν ΕΜΕΙΣ είμαστε σταθεροί και πράοι και όταν εμείς συμπεριφερόμαστε με υπομονή και ηρεμία.
Προτού αντιδράσεις σκέψου : ”Γιατί το παιδί μου συμπεριφέρεται έτσι;”
- Η κακή συμπεριφορά ως συνέπεια της ιδιοσυγκρασίας
- Η κακή συμπεριφορά ως προτυποποίηση προβληματικής συμπεριφοράς
- Η κακή συμπεριφορά λόγω δυσφορίας
Καλό είναι να αναρωτηθούμε για την αιτία που προκάλεσε αυτή την συμπεριφορά. Όπως λέει ο συγγραφέας βρίσκοντας την αιτία, όχι μόνο αποπνέει φροντίδα και σεβασμό αλλά διανοίγει περισσότερες δυνατότητες για την δική μας ανταπόκριση.
Τα παιδιά μαθαίνουν κατά κύριο λόγο από το πως οι γονείς ανταποκρίνονται όταν αυτά συμπεριφέρονται άσχημα. Τα παιδιά μαθαίνουν πως τα αγαπάμε ότι και αν συμβεί, όταν ανταποκρινόμαστε με σεβασμό και αποτελεσματικά την ώρα που μαλώνουν, αντιμιλάνε, είναι ανυπάκουα κτλ.
Τα 3 πιο σημαντικά εργαλεία είναι:
- Ο τρόπος που ζούμε τη δική μας ζωή
- Ο τρόπος που σχετιζόματσε με τα παιδιά μας
- Αυτά που τους λέμε
Θα πρέπει λοιπόν όλοι εμείς οι γονείς να δουλέψουμε πάνω σε αυτό. Να ψάχνουμε την αιτία και τι θέλει το παιδί μας και με τα λόγια μας και τις πράξεις μας να το κατευθύνουμε και να μάθει την σωστή συμπεριφορά.
Εδώ θα ήθελα να αφήσω 2 φράσεις του συγγραφέα, που από την στιγμή που τις διάβασα, καρφώθηκαν στο μυαλό μου και θέλω να με συντροφεύουν για πάντα : 1. Να είσαι ο άνθρωπος που θέλεις τα παιδιά σου να γίνουν. 2. Η αυστηρότητα είναι καλό. Η κρίση και η κριτική όχι.
Μην ανησυχείς που τα παιδιά σου δεν σε ακούν ποτέ. Να ανησυχείς που διαρκώς σε βλέπουν” Robert Fulghum
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
Δέκατη πέμπτη ημέρα…
…25 Μαρτίου 2020…
Πολύ περίεργη ημέρα η σημερινή. Μία Εθνική επέτειος διαφορετική από τις άλλες χρονιές, χωρίς παρελάσεις, χωρίς εορτασμούς. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου χωρίς λειτουργία στις Εκκλησίες…
Μένουμε σπίτι, συνεχίζουμε να μένουμε σπίτι. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Πότε άγχος και φόβος, άλλοτε αισιοδοξία και θετικές σκέψεις. Ξανά θλίψη για ότι συμβαίνει στην Ελλάδα μας και για ολόκληρη την Γη πλέον.
Στο σπίτι μας…
Στο σπίτι μας επικρατεί ένταση τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Πότε η ένταση αυτή είναι λόγο κάποιου τσακωμού στο παιχνίδι τους, πότε η μία ενοχλεί την άλλη την ώρα που η άλλη παίζει μόνη της. Μπαίνει στη μέση και η μικρή και ολοκληρώνεται το θέμα. Θέλει η Μαρία να κάνει κατασκευές, την ενοχλούν οι άλλες. Θέλει η Ευρυδίκη να παίξει με τις κούκλες της την ενοχλούν οι άλλες. Θέλει η Άννα να παίξει με τα κορίτσια, παίζουν για λίγο μαζί της και μετά την αφήνουν. Είναι λογικό να αντιδρούν έτσι. Καταλαβαίνουν και εκείνες την αλλαγή. Τους λείπουν οι φίλες τους, το σχολείο τους, η καθημερινότητά τους. Σήμερα το πρωί ξύπνησε η Ευρυδίκη λέγοντάς μας ”έχει ωραία μέρα σήμερα που μπορούμε να πάμε βόλτα;”. Μόλις της είπαμε ότι πρέπει να κάνει κι άλλο υπομονή, πως πρέπει να περάσουν κι άλλες ημέρες, απογοητεύτηκε και πήγε στο δωμάτιό της. Η Μαρία καθώς γνωρίζει περισσότερα για το θέμα του κορονοιού, δεν έχει ζητήσει να βγει έξω ” δεν βγαίνουμε μην κολλήσουμε” λέει στις αδερφές τις. Έχει περισσότερες φοβίες βέβαια και είναι απολύτως φυσιολογικό. Της έχουμε εξηγήσει τι συμβαίνει, όχι με όλες τις λεπτομέρειες και κάθε φορά που μας εκφράζει κάποια φοβία της, προσπαθούμε με ήρεμο τόνο να της εξηγήσουμε πως είναι λογικό να φοβάται. Γι αυτό όμως κάνουμε ότι μπορούμε για να προστατευτούμε, τηρούμε τους κανόνες υγιεινής, δεν έχουμε επαφές με κανέναν και περιμένουμε υπομονετικά να περάσουν οι μέρες. Η μικρή μου το μόνο που μας έχει πει, όταν είδε το καρότσι της έξω από την πόρτα, είναι: ”κό μου ατό. πάω γω βότα τώλα;” (=δικό μου είναι αυτό. θα πάω εγώ βόλτα τώρα;)!!!!
Έχουμε βρει κάποιες διεξόδους εκτόνωσης. Σίγουρα κάθε μέρα θα βάλουμε τραγούδια, θα χορέψουμε, θα τραβάμε ταυτόχρονα βίντεο και θα γελάμε με την ψυχή μας. Και την ώρα που χορεύουμε και όταν βλέπουμε τα βίντεο!!! Άλλη μία λύση που βρήκαμε είναι να κάνουμε κάποια κατασκευή εκτός από των γνωστών (χαρτόνια, κόλλα, μπογιές κτλ.). Τους αρέσει πολύ να ανακατεύονται με υλικά για πρώτη φορά. Ακόμα τους αρέσει να κάνουν ( τουλάχιστον να προσπαθούν), τις δουλειές του σπιτιού, σκούπισμα, ξεσκόνισμα, πλύσιμο πιάτων κτλ. Το βράδυ η χαλάρωσή μας είναι να καθόμαστε όλοι μαζί στον καναπέ, να συζητάμε, να γελάμε, να διαβάζουμε ή να βλέπουμε τηλεπαιχνίδι με ερωτήσεις.
Μία από τις κατασκευές που κάναμε χτες είναι να φτιάξουμε κούκλες ( ή τερατάκια). Πήραμε παλιό καλσόν, το γεμίσαμε, το ράψαμε, βάλαμε μάτια, μαλλιά, ρούχα. Όση ώρα φτιάχναμε με την Μαρία τις κούκλες, η Ευρυδίκη και η Άννα, πήραν μία κούκλα και τη βύθιζαν μέσα στο γέμισμα, ήθελε να κολυμπήσει!!! Η Μαρία μου χάρηκε πάρα πολύ γιατί έραψε μόνη της για πρώτη φορά και ξεκίνησε σήμερα να φτιάχνει έναν μονόκερο, με την ίδια λογική και υλικά. Σήμερα λόγο της ημέρας φτιάξαμε Ευζώνους και ελληνικές σημαίες. Ζωγράφισαν τον Εύζωνο, έκοψαν η Μαρία και η Ευρυδίκη τα κομμάτια και επειδή δεν είχαμε διπλόκαρφα για να ενώσουμε τα κομμάτια, τα ράψαμε!!!
Μένουμε σπίτι…
Μένουμε ασφαλείς…
Για ένα καλύτερο μέλλον…
Καλό μας ξημέρωμα…
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
Δέκατη τρίτη ημέρα…
Δεκατρείς ημέρες ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ… Δεκατρείς ημέρες είμαστε μέσα στο σπίτι για το δικό μας καλό και για το καλό όλων. Από σήμερα το πρωί ισχύει γενική απαγόρευση. Επιτρέπεται να βγαίνουν έξω μόνο όσοι εργάζονται, όσοι πηγαίνουν στο φαρμακείο, στη τράπεζα και για αγορά είδη πρώτης ανάγκης. Συνοδευόμενος με την αστυνομική ταυτότητα και βεβαίωση κυκλοφορίας εκτυπωμένη ή στέλνοντας sms.
Όσο περνούν οι μέρες μου φαίνεται λες και ζούμε σε όνειρο, σε ένα πολύ άσχημο όνειρο. Άκουγα από τον παππού μου ιστορίες, από τότε που ήταν μικρός, για την φτώχεια, τον πόλεμο, την κατοχή που έζησαν. Τόσες πολλές ιστορίες, πάντα μιλούσε συγκινημένος για όλα αυτά που έζησε. Θυμάμαι κάποια φορά μου είχε πει ότι αυτά που έζησε μικρός ήταν ”το σχολείο του”. Οι περισσότεροι οι άνθρωποι σαν τον παππού μου έχουν ζήσει μία ζωή στερημένη, μία ζωή παλεύοντας από το μηδέν για να έχουν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους μία καλύτερη ζωή.
Τώρα, εμείς καλούμαστε να μείνουμε σπίτι μας με όλες τις ανέσεις μας και αυτό μας είναι δύσκολο. Μας είναι δύσκολο να συμμορφωθούμε με τα νέα μέτρα και από τι διαβάζω στο διαδίκτυο σήμερα, πρώτη ημέρα απαγόρευσης, ο κόσμος βγήκε έξω και σε κάποιες περιοχές είχε πολύ κόσμο. Υπάρχουν διάφορα σενάρια για τον κορονοιό. Ότι μας τον φύτεψαν επίτηδες, ότι το εμβόλιο (που ακόμα δεν έχει βρεθεί) θα μας κάνει φυτά κτλ. Δεν ξέρω πως μας βοηθούν όλες αυτές οι σκέψεις και οι προβληματισμοί. Δεν αλλάζουν την κατάσταση. Είναι σαν να κόλλησες μία απλή ίωση και να ρίχνεις ευθύνη στον άλλον που σε κόλλησε.
Δεν ξέρω πως μπορούμε να συμμορφωθούμε; Με τα πρόστιμα σε κάθε παράβαση; Με το να γίνει πιο σοβαρή η κατάσταση στην χώρα μας; Ελπίζω τις επόμενες ημέρες να συνετιστεί ο κόσμος και να μειωθεί όσο γίνεται η εξάπλωση του ιού. Να έχουμε ενθαρρυντικά νέα τις επόμενες εβδομάδες.
Θυμώνω, θυμώνω όμως πολύ. Για κανέναν μας δεν είναι δύσκολο να μείνει σπίτι του. Για όλους όμως που εργάζονται αυτές τις ημέρες είναι πολύ ΔΥΣΚΟΛΟ. Από τους ανθρώπους που δουλεύουν σε σούπερ μάρκετ, σε φούρνους και ζαχαροπλαστεία, στις τράπεζες, στις υπηρεσίες courier κτλ. και πάνω απ’ όλα στους γιατρούς και νοσηλευτές. Παρ’ όλη την κατάσταση που αντιμετωπίζουν καθημερινά, είναι όλοι τους άνθρωποι, έχουν οικογένειες και παιδιά. Έχουν να αντιμετωπίσουν καταστάσεις πάρα πολύ δύσκολες με κίνδυνο τη δική τους υγεία. Ας σκεφτούμε και αυτούς τους ανθρώπους και ας ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ.
Η χτεσινή και η σημερινή ημέρα μας δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, δεν κάναμε κάτι διαφορετικό. Δεν είχα όρεξη για παιχνίδια και κατασκευές. Θα ήθελα να αφήσω εδώ δύο σελίδες από το ημερολόγιο της επτάχρονης κόρης μου (συγχωρέστε την για τα ορθογραφικά λάθη). Γιατί και τα παιδιά μας επηρεάζονται και φοβούνται. Ακούν τους μεγάλους και καλό είναι να τους εξηγούμε όσο γίνεται την κατάσταση και αναλόγως την ηλικία. Γι αυτό πρέπει όλοι εμείς να σκεφτόμαστε λογικά, να σκεφτόμαστε το σύνολο, το καλό όλων μας και να δίνουμε ελπίδα στα παιδιά μας. Μπορούμε να παλέψουμε και το κάνουμε. Ελπίζοντας για ένα καλύτερο αύριο, όσο μακρινό και να είναι. Θα έρθει όμως…
Επεξήγηση: ΑΡΙΣΤΕΡΑ: 22/3 Μάρτης Κορονοιός . Είμαστε σε δύσκολη κατάσταση. Καθόμαστε σπίτι. Οι Υπουργοί είπαν σημαντικά πράγματα και μας βοηθάνε πολύ και δεν θα σταματήσουν μέχρι να περάσει ο δύσκολος καιρός. Οι άστεγοι και τα αδέσποτα είναι σε καλά χέρια. Τι να κάνουμε. Υπάρχουν 13 ιώσεις ( κάτι δεν κατάλαβε καλά). Ήρθαν καράβια (αεροπλάνα)με επιβάτες από άλλες χώρες και φάγανε 5000€ (πρόστιμο). Οι πιο πολλοί άνθρωποι κάνουν εξετάσεις αίματος και τις ελέγχουν. Τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή! Οι υπουργοί μας είπαν οτι θα βγαίνουμε έξω με φόρμες ( βεβαίωση κυκλοφορίας). Έχουν γίνει πολλά κρούσματα.
Δεξιά: Ο κορονοιός, έχει δημιουργηθεί από ένα ζώο, μέσα στα λέπια του είχε τον ιό. Πίνουμε φάρμακα για να μην αρρωστήσουμε. Αυτός ο ιός είναι επικίνδυνος. Μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα σπίτι πχ. μπορούμε να κάνουμε τα αγαπημένο μας πράγμα…..
Καλό ξημέρωμα…
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
Ενδέκατη ημέρα…
11 ημέρες Μένουμε σπίτι… Βγαίνει μόνο ο μπαμπάς μας για να πάει στο γραφείο και για να ψωνίσει στο super market… Τα 4 κορίτσια μένουμε σπίτι…
Σάββατο σήμερα και ο μπαμπάς μας δεν είχε να πάει στο γραφείο, οπότε ήμασταν όλοι μαζί στο σπίτι. Η ημέρα μας κύλισε καλά. Η μαμά δουλειές, βοήθησε και ο μπαμπάς και τα κορίτσια έπαιζαν. Αφού μαγείρεψα ήρθε η Μαρία στην κουζίνα και φτιάξαμε τηγανόψωμα, από τα οποία σε 4-5 δεν βάλαμε τυρί γιατί η Ευρυδίκη δεν το τρώει (πρέπει να ομολογήσω πως και εγώ όταν ήμουν μικρή δεν έτρωγα τυρί). Μετά το δεκατιανό μας ξεκαθαρίσαμε μαζί με τα κορίτσια τα βιβλία τους. Η βοήθειά τους ήταν πολύτιμη… και έτσι πέρασε το πρωινό μας και φτάσαμε στο μεσημέρι.
Μετά το μεσημεριανό μας και αφού κοιμήθηκε η Άννα, ξεκίνησε η Μαρία μία fil’ art χειροτεχνία. Είναι η χειροτεχνία που περιμετρικά στο σχέδιο που θέλεις βάζεις καρφίτσες και πλέκεις την κλωστή με τις καρφίτσες. Παιδεύτηκε στην αρχή. Της έφευγε η κλωστή, της μπερδευόταν. Μέχρι που έβαλε πιο σωστά τις καρφίτσες και επιμένοντας τα κατάφερε. Όσο η Μαρία έφτιαχνε την καρδούλα της, η μαμά ξεκίνησε να πλέκει με το βελονάκι το επόμενο σχέδιο που είχε μπει στη λίστα (εάν θέλεις να δεις τις προηγούμενες δημιουργίες μου με το βελονάκι δες εδώ).
΄Με όλα αυτά, ήρθε γρήγορα το απόγευμα και μετά το βράδυ, όπου μετά το βραδινό μας, μας ετοίμασαν μία έκπληξη. Όταν ήταν όλα έτοιμα μας φώναξαν στο δωμάτιό τους. Είχαν βάλει στο πάτωμα δύο κουβερτούλες και επάνω μαξιλάρια, όταν καθόμαστε να είμαστε αναπαυτικά και ξεκίνησε η παράσταση. Ήταν κάτι ανάμεσα σε κουκλοθέατρο, χορό και τραγούδι. Να σου πω πως μόλις καθίσαμε, μας έβαλε η Μαρία αντισηπτικό στα χέρια!!!!
Περάσαμε πολύ όμορφα και μέσα από όλο αυτό που ζούμε, κατάλαβα πως το φως μέσα σε όλη αυτή την ομίχλη είναι τα παιδιά μας. Τα φωτεινά τους πρόσωπα, τα ειλικρινή τους μάτια που μόλις σε δουν κάπως ανήσυχο και σε κάνουν μια αγκαλιά ή έστω μία ζεστή ματιά πραγματικά γαληνεύεις, (έστω και για λίγο). Είναι πολύ σημαντική ανάσα στις ημέρες μας. Παλεύουμε να είμαστε καλά για όλους μας. Παλεύουμε για να είμαστε όλοι εδώ. Θα έρθουν οι μέρες που θα πάμε βόλτα, που θα πάμε να παίξουμε με τον παππού και τη γιαγιά, που θα πάμε στις παραλίες και στα βουνά. Που θα πάμε για φαγητό στο αγαπημένο μας εστιατόριο… Γιατί η ζωή είναι μπροστά μας… Ας εκτιμήσουμε όλα αυτά που μας προσφέρει το σπίτι μας…
”Προσέχουμε για να έχουμε”
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
Δέκατη ημέρα…
Δέκα ημέρες Μένουμε Σπίτι.
Σήμερα ανακοίνωσαν πως μέχρι 10 Απριλίου τα σχολεία θα είναι κλειστά. 13 Απριλίου ξεκινάει η Μεγάλη Εβδομάδα οπότε μετά το Πάσχα, πρώτα ο Θεός. Πάρθηκαν κ άλλα μέτρα, έκλεισαν πάρκα, Άλση, στα νησιά μπορούν να πάνε μόνο μόνιμοι κάτοικοι. Καλά κάνουν βέβαια γιατί πολύς κόσμος δεν συμμορφώνεται. Εκτός του ότι πολύ ηλικιωμένοι και νέοι όμως βγαίνουν έξω, σήμερα είχε πολύ κίνηση στα διόδια, ο κόσμος έφυγε είτε για σαβ/κο είτε για περισσότερο καιρό…
Στα δικά μας τώρα…
Η σημερινή ημέρα κύλισε όμορφα. Βλέπεις, πρώτη ημέρα της Άνοιξης σήμερα. Ήμουν και εγώ σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση αλλά και τα κορίτσια. Δεν είχαμε κλάματα (ευτυχώς) και περάσαμε όμορφα την ημέρα μας. Ξεκινήσαμε διαλέγοντας τι σπόρους θα φυτέψει η κάθε μία. Η Μαρία διάλεξε κάρδαμο και καρότα, η Ευρυδίκη διάλεξε σκυλάκια και μαργαρίτες και η Άννα βασιλικό. Διάλεξαν γλάστρες, έπαιξαν με το χώμα, φύτεψαν, πότισαν και στο τέλος πήρε η Άννα την σκούπα για να σκουπίσει τα χώματα… ” κούπα μου εγώ…. πίσω ατά” (με την σκούπα εγώ μου να σκουπίσω αυτά)!!!!!!!
Σήμερα είχα μαγείρεμα, οπότε τις άφησα να ” μαγειρέψουν ” με τις πλαστελίνες τους, όσο εγώ ήμουν στην κουζίνα. Ήθελαν να φτιάξουμε muffins για να φάνε κάτι γλυκό… έφαγαν για απογευματινό και θέλουν και για το πρωινό τους. Το ξεκαθάρισαν για να είναι σίγουρες ότι θα υπάρχουν μέχρι το πρωί!!!
Κάποια στιγμή πριν το βραδινό μας ήθελε η Άννα λαλά… Ήθελε τραγούδια για να χορέψουμε… Οπότε η ημέρα μας έκλεισε με πολλά γέλια και πολύ χορό.
”Οι καταιγίδες του σήμερα είναι τα ουράνια τόξα του αύριο”
Καλό βράδυ και καλό ξημέρωμα…
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
Ένατη ημέρα…
Δύσκολη ημέρα η σημερινή… Δεν έχω να πω πολλά για το πως περάσαμε την ημέρα μας. Ξεκίνησε όμορφα αλλά εξελίχτηκε με γκρίνια, φωνές και κλάματα.
Δεν κάναμε κάτι το ιδιαίτερο. Έπαιζαν, έβλεπαν παιδικά στην τηλεόραση. Το μεσημέρι για να καθίσουν ήσυχα κάθισαν στα κρεβάτια τους και τους διάβασε η Μαρία παραμύθια. Όταν ήταν η ώρα του νοικοκυρέματος, ξεκίνησε η Μαρία ενώ η Ευρυδίκη έκλαιγε γιατί ήταν πολλά και δεν μπορούσε να μαζέψει. Τακτοποίησε η Μαρία το δωμάτιό τους και η Ευρυδίκη για να δει το παιδικό που της αρέσει, μάζεψε τα παιχνίδια που είχαν στο σαλόνι. Κάπως έτσι έφτασε το βράδυ και κοιμήθηκαν…
Πρέπει να ομολογήσω πως και εγώ δεν ξύπνησα ευδιάθετη το πρωί. Δεν ξέρω γιατί, ίσως φταίει η όλη κατάσταση, ο φόβος και το άγχος, του τι μας περιμένει. Ίσως γιατί ειδικά αυτές τις ημέρες που δεν βγαίνουμε καθόλου, δεν έχω χρόνο για να κάνω κάτι που να με ευχαριστεί, κάτι για μένα ( εκτός απ΄το να διαβάσω λίγο το βιβλίο μου, και αυτό όχι κάθε μέρα). Ίσως γιατί αυτές τις ημέρες παρά είναι κολλημένες επάνω μου και οι τρεις… (θα μου πεις μικρά είναι ακόμη, τι να κάνουν). Ίσως γιατί έχω τόσες πολλές δουλειές και δεν προλαβαίνω να τις κάνω. Ίσως να φταίνε όλα μαζί… Δυστυχώς εάν η μαμά δεν είναι καλά, δεν είναι καλά όλη η οικογένεια.
Ελπίζω η αυριανή ημέρα να είναι καλύτερη. Έχω βρει κάποιες κατασκευές να κάνουμε με τα κορίτσια (εκτός από το να μαγειρεύουμε). Έρχεται η 25η Μαρτίου και αφού δεν πηγαίνουν σχολείο, πρέπει να πούμε κάποια πράγματα στο σπίτι. Πλησιάζει Πάσχα και καλό θα ήταν να διαβάσουμε κάποια βιβλία, να θυμηθούμε κάποια πράγματα και να φτιάξουμε και κάτι να στολίσουμε το σπίτι μας. Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να γιορτάσουμε το Πάσχα όπως άλλες χρονιές. Οπότε πρέπει να κάνουμε κάτι για τα κορίτσια.
Σήμερα θα ήθελα να σας παρουσιάσω το βιβλίο της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης από τις εκδόσεις Σαββάλας, για παιδιά, που ξεκινήσαμε να διαβάζουμε με τα κορίτσια. Είναι εικονογραφημένες ιστορίες γραμμένο με όμορφα λόγια, κατανοητά για μικρά παιδιά.Της Μαρίας απ όσα έχουμε διαβάσει μέχρι στιγμής, της αρέσει το ”ο Ιακώβ ξεγελάει τον αδερφό του” και στην Ευρυδίκη το ”η Κιβωτός του Νώε”.
Να σταθώ σε μία φράση από το βιβλίο: ” Μη φοβάστε”, καθησύχασε ο Μωυσής τους Ισραηλίτες, την ώρα που στέκονταν μπροστά στην Ερυθρά θάλασσα. ”Ο Θεός θα μας φροντίσει και τούτη τη στιγμή”. Αυτή τη φράση έχω συνέχεια στο μυαλό μου…
…Ο Θεός θα μας φροντίσει και τούτη τη στιγμή…
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
Όγδοη ημέρα…
Τι μέρα και αυτή… Από σήμερα κλειστά και όλα τα εμπορικά καταστήματα…! Ουφ! Στα δικά μας όμως…
Ξυπνήσαμε πολύ κεφάτες σήμερα… Είδαν το ήλιο, πήγαν πίσω από την κουρτίνα και χόρευαν… Να τι έβλεπα εγώ…
Συνεχίσαμε με το πρωινό μας και τους ήρθε η ιδέα να φτιάξουν πλοίο… Αλλά τι πλοίο… Κρουαζιερόπλοιο! και τραγουδούσαν: ” Το πλοίο θα σαλπάρει το βραδάκι, πάρε το μετρό για Πειραιά…. αααα κρουαζιέρα θα σε πάω… αααα γιατί σε νοιάζομαι και σ αγαπάω…αααα…” Ιδού….
Η θεία μας και κουμπάρα μου, Μαριλένα, μου έστειλε μία σελίδα στο internet, το livebooks.gr, που έχει σταυρόλεξα και κρυπτόλεξα για παιδιά (τα οποία εκτυπώσαμε) σελίδες για να χρωματίσουν (εκτυπώσαμε τους δεινόσαυρους που αρέσουν στην Ευρυδίκη) και πολλά ακόμα. Πολύ ενδιαφέρον. Η Μαρία ξεκίνησε να λύνει το πρώτο κρυπτόλεξο, ενώ η Ευρυδίκη με την Άννα προτίμησαν να παίξουν με πλαστελίνες. Αφού βρήκε και την τελευταία λέξη η Μαρία δεν μπορούσε να αντισταθεί, έπαιξε και εκείνη με τις πλαστελίνες.
Εκείνες έπαιζαν με τις πλαστελίνες και εγώ έφτιαξα τον καφέ μου και συνέχισα το βιβλίο μου. Εντάξει, σήμερα το ευχαριστήθηκα, διάβασα 5-6 σελίδες, με μικρές διακοπές.
Η υπόλοιπη ημέρα κύλησε με δουλείες, μαγείρεμα, παιχνίδι, χορό και τραγούδι, γκρίνια και κλαματα αλλά και αγκαλιές, ειδικά το βράδυ πριν κοιμηθούν.
Όσο περνούν οι μέρες, ειδικά η μεγάλη με ρωτάει πότε θα ανοίξουν τα σχολεία. Έχει περάσει μία εβδομάδα που έκλεισαν και αναρωτιέται πόσο ακόμα. Από την πρώτη στιγμή τους εξηγήσαμε τι συμβαίνει. Η δασκάλα της Μαρίας τους είχε πει πολλά για τον κορονοιό. Παρ όλο την παιδική τους ηλικία, την ανεμελιά τους, έχουν καταλάβει την δύσκολη κατάσταση. Δεν θέλω να με βλέπουν να φοβάμαι ή να αγχώνομαι για να συνεχίσουν να νιώθουν ασφάλεια.
Τα κρούσματα αυξάνονται, το άγχος υπάρχει, ο άντρας μου συνεχίζει και πηγαίνει στην δουλειά. Εμείς είμαστε συνέχεια μέσα στο σπίτι, κλέβουμε κάποια λεπτά στο μπαλκόνι για να ποτίσουμε/ φροντίσουμε τα φυτά μας. Με τους παππούδες και γιαγιάδες και τους υπόλοιπους φίλους και συγγενείς έχουμε επικοινωνία με βίντεοκλίση και με το τηλέφωνο.Προσπαθούμε και ακολουθούμε τις οδηγίες που μας έχουν δοθεί για να έχουμε καθαρή την συνείδησή μας πως εμείς κάναμε ότι χρειάζεται. Διάβασα πως πρέπει να σκεφτόμαστε και να πράττουμε σαν να έχουμε τον ιό και προσπαθούμε να μην κολλήσουμε τους άλλους….
” Όπου και αν ευρεθεί ο άνθρωπος, να μην απελπίζεται, να μην τα χάνει, να μην σαστίζει. Δειλός άνθρωπος δεν αξίζει τίποτε. Ενώ τολμηρός βγαίνει πάντα νικητής.”
Άγιος Εφραιμ Κατουνακιώτης
Συνεχίζουμε λοιπόν… Μένουμε σπίτι… Με όλες τις ανέσεις μας, με πολλές επιλογές για ψυχαγωγία, δραστηριότητες, κτλ… Διαλέγεις απ’το να διαβάσεις, να δεις τηλεόραση, να ασχοληθείς με κάποιο χόμπυ, να είσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ με το κινητό στο χέρι (για τους ενήλικες εννοείτε), να κάνεις δουλειές του σπιτιού, τακτοποίηση, ξεκαθάρισμα μέχρι και να μην κάνεις τίποτα. Δεν πρόκειται να σου πει κανείς γιατί είσαι ξαπλωμένος από το πρωί μέχρι το βράδυ (υπερβάλλω, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως από την στιγμή που μας είπαν να μείνουμε ΣΠΙΤΙ, ξεχύθηκαν όλοι στις παραλίες, στα βουνά, για ψώνια και όχι μόνο για τα απαραίτητα κτλ). Δεν θέλω να πω περισσότερα, μόνο πως οι πράξεις μας έχουν συνέπειες, πάντα και παντού…
Καλό βράδυ…. Αύριο ξεκινάει καινούρια ημέρα…
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά