Σήμερα ξυπνήσαμε γύρω στις 08:00, σχεδόν όλες μαζί. Μετά το πρωινό μας μου ζήτησαν να τους βάλω στο laptop να δουν παιδικά. Ένας λόγος που δεν τους αρνήθηκα ήταν γιατί είχα αρκετές δουλειές να κάνω και δεν θα ήταν εύκολο εάν τις είχα μέσα στα πόδια μου.
Ξεκίνησα με τα βασικά (νεροχύτη, στρώσιμο κρεβατιών) και μετά ήταν η σειρά να σιδερώσω/τακτοποιήσω τα ρούχα (δεν τα πρόλαβα όλα, αύριο πάλι). Έφτιαξα ψωμάκια για burger (συνταγή από την argiro.gr) για να συνοδέψουν τα μπιφτεκάκια μας και για εμένα έψησα αγκινάρες μόνο με λαδάκι στο φούρνο και μου άρεσαν αρκετά. Έφτιαξα και τα Almond Oat Fat Bombs της puremomentum.gr, πραγματικά τρελαίνομαι… Είναι υπέροχα!!!
Κάνοντας ένα διάλειμμα από τον υπολογιστή τα κορίτσια πήγαν να παίξουν στο δωμάτιό τους. Άκουσα να σέρνουν τα κρεβάτια τους και πήγα να δω τι κάνουν. Όντως, μετακίνησαν τα κρεβάτια τους έτσι ώστε να δημιουργήσουν κάτι σαν λαβύρινθο ή δρόμο με εμπόδια! ( σοκαρίστηκα όταν είδα έτσι το δωμάτιο αλλά συγκρατήθηκα και σκέφτηκα πως αφού δεν είναι επικίνδυνο να χτυπήσουν ας τις αφήσω να παίξουν). Αφού τελείωσαν με το παιχνίδι τους, άρπαξα την ευκαιρία για να καθαρίσω το δωμάτιό τους και εκείνες συνέχισαν αυτό που έβλεπαν στο laptop.
Κάποια στιγμή μου ζήτησε η μικρή μου την κρέμα που βάζω στα χέρια μου γιατί πόναγε η κούκλας της. Έβαλε λίγο στο δάχτυλό της και έβαλε στην κούκλα της, κοινώς την πασάλειψε. Την είδε και η μεσαία, η Ευρυδίκη και έκανε και εκείνη το ίδιο. Η Μαρία ζωγράφιζε στο laptop.
Μετά το μεσημεριανό μας εκείνες πήγαν να παίξουν και εγώ έφτιαξα τον καφέ μου με την ελπίδα ότι θα διαβάσω και λίγο το βιβλίο μου. Μπόρεσα να διαβάσω μία ολόκληρη σελίδα! ”Μαμά, πεινάω….”, ” Μαμά θελω νεράκι”, ” Μαμά βοήθησε με σε αυτό…”, ” Μαμά θα μου διαβάσεις”, ”Μαμά… Μαμά… Μαμά…” Ουφ! και Ουφ!
Με λίγα λόγια, σήμερα δεν κάναμε κάτι ιδιαίτερο. Laptop/παιδικά και δουλειές… Βέβαια, ακόμα και τώρα, που είμαστε όλη μέρα στο σπίτι νιώθω ακόμα πως δεν προλαβαίνω να κάνω τις δουλειές που θέλω! Περνάνε οι ώρες σαν νερό, που λένε!
Μένουμε σπίτι… Βγαίνουμε έξω (καθόλου) ή μόνο εάν είναι ανάγκη και δεν έχουμε καμία επαφή με παππούδες και γιαγιάδες (μόνο με βιντεοκλίση).
Αυτά για σήμερα…
”Και διάβασαν βιβλία, άκουσαν, ξεκουράστηκαν και γυμνάστηκαν, έφτιαξαν έργα τέχνης και έπαιξαν παιχνίδια, έμαθαν νέους τρόπους να <<υπάρχουν>>. Και άκουσαν με προσήλωση. Κάποιοι διαλογίστηκαν, κάποιοι προσευχήθηκαν, κάποιοι χόρεψαν. Κάποιοι συνάντησαν τις σκιές τους, Και οι άνθρωποι άρχισαν να σκέφτονται διαφορετικά. Και οι άνθρωποι θεραπεύτηκαν”
Kitty O ‘Meara
Πίστη και αισιοδοξία!!
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
