-Τι κάνεις παππού;
-Ε, ας τα λέμε καλά.
-Γιατί ας τα λέμε καλά, δεν είσαι καλά;
-Καλά είμαι, Καλά είμαι…
Θυμάμαι…
Κάθε φορά στην ερώτηση τι κάνεις απαντούσες με την ίδια πρόταση. Θυμάμαι τις ιστορίες που μας έλεγες από την ζωή σου. Απ΄ όταν ήσουν μικρό παιδί, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισες, για το πείσμα σου να καταφέρεις να δημιουργήσεις κάτι δικό σου και να μεγαλώσεις την πολύτεκνη οικογένειά σου. Παρά τα πολλά και σοβαρά προβλήματα υγείας κατάφερες να σε γνωρίσω και να ζήσω κοντά σου 36 χρόνια.
Δεν θα ξεχάσω…
Δεν θα ξεχάσω πόσο πολύ σου άρεσαν τα ταξίδια, οι εκδρομές και πως ”πέταγε η καρδούλα σου” τα τελευταία χρόνια για μία βόλτα έστω και με το αυτοκίνητο. Δεν θα ξεχάσω πόσο σου άρεσε να περιποιείσαι τον κήπου σου που με τόσο μεράκι έφτιαξες! Δεν θα ξεχάσω πόσο σου άρεσε να χορεύεις. Δεν θα ξεχάσω πόσο σου άρεσε να δημιουργείς . Δεν θα ξεχάσω την γκρίνια σου και τις φωνές σου, που κάποιες φορές ήταν δυνατές. Την ανησυχία σου, πολλές φορές χωρίς να υπάρχει λόγος.
Όλοι κάνουμε λάθη και έκανες και εσύ. Δεν γνωρίζω με κάθε λεπτομέρεια την ζωή σου. Δεν χρειάζεται και δεν θέλω να την μάθω. Μου άρκουν αυτά που έμαθα εγώ από εσένα. Μου έμαθες πως είναι ένα παιδί να μεγαλώνει κοντά στον παππού και στη γιαγιά, επειδή οι γονείς δούλευαν. Μου έμαθες με έμμεσο τρόπο να αγαπώ τα λουλούδια, τα φυτά και τα δέντρα με τον υπέροχό κήπο σου. Το πιο βασικό όμως, μου έμαθες να τολμώ, να επιμένω και να μην τα παρατάω!
Πέρασα όμορφα κοντά σου. Δεν θυμάμαι πολλά από την παιδική μου ηλικία, Θυμάμαι όμως εκδρομές που κάναμε όλοι μαζί, σε θυμάμαι στο εξοχικό σου, στον κήπο σου. Σε θυμάμαι στην αυλή. Σε θυμάμαι να ανησυχείς όταν οι γονείς μας δούλευαν πολλές ώρες. Σε Θυμάμαι να ανησυχείς, όταν σου γνώρισα τον σύζυγό μου για το εάν είναι ο ”κατάλληλος”. Σε θυμάμαι όταν σου είπα πως είμαι έγκυος στο πρώτο μου παιδί (και στο δεύτερο και στο τρίτο). Σε θυμάμαι στο γάμο μου, πόσο πολύ συγκινήθηκες! Σε θυμάμαι όταν γνώρισες τα μωρά μου. Σε θυμάμαι που τα κατάφερες και ήρθες στη βάπτιση της πρώτης μου κόρης…Σε θυμάμαι να παλεύεις για όλα… ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΝΧΩ……
Είμαι ευγνώμον γι αυτό που ήσουν και είσαι για εμένα!
Πόσο όμορφο είναι να μεγαλώνουν τα παιδιά με παππούδες και γιαγιάδες
Είμαι από τα πολύ τυχερά παιδιά που γνώρισα και μεγάλωσα με 2 παππούδες και 2 γιαγιάδες. Γνώρισα ακόμη και 2 προγιαγιάδες και 1 προπάππο! ουάου! Έχουν δίκιο όσοι λένε του παιδιού μου το παιδί 2 φορές παιδί μου! Και χαίρομαι που και τα δικά μου παιδιά έχουν την χαρά να μεγαλώνουν, να παίζουν, να συζητούν, να κάνουν αταξίες, να κολυμπούν, να κάνουν βόλτες κτλ. κοντά στους παππούδες και τις γιαγιάδες τους! Και ας τα κακομαθαίνουν καμία φορά, δεν πειράζει!
Να αγαπάμε τους μεγάλους ανθρώπους που κόπιασαν για να μας μεγαλώσουν, με τα λάθη τους και τις δυσκολίες τους! Να είμαστε κοντά τους, όπως τους αξίζει και όπως θέλουμε να είναι και τα δικά μας παιδιά κοντά μας!
Αγάπη και ενδιαφέρον!! Αυτό χρειάζονται…
5 / 6 / 2019
