Τι μέρα και αυτή… Από σήμερα κλειστά και όλα τα εμπορικά καταστήματα…! Ουφ! Στα δικά μας όμως…
Ξυπνήσαμε πολύ κεφάτες σήμερα… Είδαν το ήλιο, πήγαν πίσω από την κουρτίνα και χόρευαν… Να τι έβλεπα εγώ…
Συνεχίσαμε με το πρωινό μας και τους ήρθε η ιδέα να φτιάξουν πλοίο… Αλλά τι πλοίο… Κρουαζιερόπλοιο! και τραγουδούσαν: ” Το πλοίο θα σαλπάρει το βραδάκι, πάρε το μετρό για Πειραιά…. αααα κρουαζιέρα θα σε πάω… αααα γιατί σε νοιάζομαι και σ αγαπάω…αααα…” Ιδού….
Η θεία μας και κουμπάρα μου, Μαριλένα, μου έστειλε μία σελίδα στο internet, το livebooks.gr, που έχει σταυρόλεξα και κρυπτόλεξα για παιδιά (τα οποία εκτυπώσαμε) σελίδες για να χρωματίσουν (εκτυπώσαμε τους δεινόσαυρους που αρέσουν στην Ευρυδίκη) και πολλά ακόμα. Πολύ ενδιαφέρον. Η Μαρία ξεκίνησε να λύνει το πρώτο κρυπτόλεξο, ενώ η Ευρυδίκη με την Άννα προτίμησαν να παίξουν με πλαστελίνες. Αφού βρήκε και την τελευταία λέξη η Μαρία δεν μπορούσε να αντισταθεί, έπαιξε και εκείνη με τις πλαστελίνες.
Εκείνες έπαιζαν με τις πλαστελίνες και εγώ έφτιαξα τον καφέ μου και συνέχισα το βιβλίο μου. Εντάξει, σήμερα το ευχαριστήθηκα, διάβασα 5-6 σελίδες, με μικρές διακοπές.
Η υπόλοιπη ημέρα κύλησε με δουλείες, μαγείρεμα, παιχνίδι, χορό και τραγούδι, γκρίνια και κλαματα αλλά και αγκαλιές, ειδικά το βράδυ πριν κοιμηθούν.
Όσο περνούν οι μέρες, ειδικά η μεγάλη με ρωτάει πότε θα ανοίξουν τα σχολεία. Έχει περάσει μία εβδομάδα που έκλεισαν και αναρωτιέται πόσο ακόμα. Από την πρώτη στιγμή τους εξηγήσαμε τι συμβαίνει. Η δασκάλα της Μαρίας τους είχε πει πολλά για τον κορονοιό. Παρ όλο την παιδική τους ηλικία, την ανεμελιά τους, έχουν καταλάβει την δύσκολη κατάσταση. Δεν θέλω να με βλέπουν να φοβάμαι ή να αγχώνομαι για να συνεχίσουν να νιώθουν ασφάλεια.
Τα κρούσματα αυξάνονται, το άγχος υπάρχει, ο άντρας μου συνεχίζει και πηγαίνει στην δουλειά. Εμείς είμαστε συνέχεια μέσα στο σπίτι, κλέβουμε κάποια λεπτά στο μπαλκόνι για να ποτίσουμε/ φροντίσουμε τα φυτά μας. Με τους παππούδες και γιαγιάδες και τους υπόλοιπους φίλους και συγγενείς έχουμε επικοινωνία με βίντεοκλίση και με το τηλέφωνο.Προσπαθούμε και ακολουθούμε τις οδηγίες που μας έχουν δοθεί για να έχουμε καθαρή την συνείδησή μας πως εμείς κάναμε ότι χρειάζεται. Διάβασα πως πρέπει να σκεφτόμαστε και να πράττουμε σαν να έχουμε τον ιό και προσπαθούμε να μην κολλήσουμε τους άλλους….
” Όπου και αν ευρεθεί ο άνθρωπος, να μην απελπίζεται, να μην τα χάνει, να μην σαστίζει. Δειλός άνθρωπος δεν αξίζει τίποτε. Ενώ τολμηρός βγαίνει πάντα νικητής.”
Άγιος Εφραιμ Κατουνακιώτης
Συνεχίζουμε λοιπόν… Μένουμε σπίτι… Με όλες τις ανέσεις μας, με πολλές επιλογές για ψυχαγωγία, δραστηριότητες, κτλ… Διαλέγεις απ’το να διαβάσεις, να δεις τηλεόραση, να ασχοληθείς με κάποιο χόμπυ, να είσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ με το κινητό στο χέρι (για τους ενήλικες εννοείτε), να κάνεις δουλειές του σπιτιού, τακτοποίηση, ξεκαθάρισμα μέχρι και να μην κάνεις τίποτα. Δεν πρόκειται να σου πει κανείς γιατί είσαι ξαπλωμένος από το πρωί μέχρι το βράδυ (υπερβάλλω, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως από την στιγμή που μας είπαν να μείνουμε ΣΠΙΤΙ, ξεχύθηκαν όλοι στις παραλίες, στα βουνά, για ψώνια και όχι μόνο για τα απαραίτητα κτλ). Δεν θέλω να πω περισσότερα, μόνο πως οι πράξεις μας έχουν συνέπειες, πάντα και παντού…
Καλό βράδυ…. Αύριο ξεκινάει καινούρια ημέρα…
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
