11 ημέρες Μένουμε σπίτι… Βγαίνει μόνο ο μπαμπάς μας για να πάει στο γραφείο και για να ψωνίσει στο super market… Τα 4 κορίτσια μένουμε σπίτι…
Σάββατο σήμερα και ο μπαμπάς μας δεν είχε να πάει στο γραφείο, οπότε ήμασταν όλοι μαζί στο σπίτι. Η ημέρα μας κύλισε καλά. Η μαμά δουλειές, βοήθησε και ο μπαμπάς και τα κορίτσια έπαιζαν. Αφού μαγείρεψα ήρθε η Μαρία στην κουζίνα και φτιάξαμε τηγανόψωμα, από τα οποία σε 4-5 δεν βάλαμε τυρί γιατί η Ευρυδίκη δεν το τρώει (πρέπει να ομολογήσω πως και εγώ όταν ήμουν μικρή δεν έτρωγα τυρί). Μετά το δεκατιανό μας ξεκαθαρίσαμε μαζί με τα κορίτσια τα βιβλία τους. Η βοήθειά τους ήταν πολύτιμη… και έτσι πέρασε το πρωινό μας και φτάσαμε στο μεσημέρι.
Μετά το μεσημεριανό μας και αφού κοιμήθηκε η Άννα, ξεκίνησε η Μαρία μία fil’ art χειροτεχνία. Είναι η χειροτεχνία που περιμετρικά στο σχέδιο που θέλεις βάζεις καρφίτσες και πλέκεις την κλωστή με τις καρφίτσες. Παιδεύτηκε στην αρχή. Της έφευγε η κλωστή, της μπερδευόταν. Μέχρι που έβαλε πιο σωστά τις καρφίτσες και επιμένοντας τα κατάφερε. Όσο η Μαρία έφτιαχνε την καρδούλα της, η μαμά ξεκίνησε να πλέκει με το βελονάκι το επόμενο σχέδιο που είχε μπει στη λίστα (εάν θέλεις να δεις τις προηγούμενες δημιουργίες μου με το βελονάκι δες εδώ).
΄Με όλα αυτά, ήρθε γρήγορα το απόγευμα και μετά το βράδυ, όπου μετά το βραδινό μας, μας ετοίμασαν μία έκπληξη. Όταν ήταν όλα έτοιμα μας φώναξαν στο δωμάτιό τους. Είχαν βάλει στο πάτωμα δύο κουβερτούλες και επάνω μαξιλάρια, όταν καθόμαστε να είμαστε αναπαυτικά και ξεκίνησε η παράσταση. Ήταν κάτι ανάμεσα σε κουκλοθέατρο, χορό και τραγούδι. Να σου πω πως μόλις καθίσαμε, μας έβαλε η Μαρία αντισηπτικό στα χέρια!!!!
Περάσαμε πολύ όμορφα και μέσα από όλο αυτό που ζούμε, κατάλαβα πως το φως μέσα σε όλη αυτή την ομίχλη είναι τα παιδιά μας. Τα φωτεινά τους πρόσωπα, τα ειλικρινή τους μάτια που μόλις σε δουν κάπως ανήσυχο και σε κάνουν μια αγκαλιά ή έστω μία ζεστή ματιά πραγματικά γαληνεύεις, (έστω και για λίγο). Είναι πολύ σημαντική ανάσα στις ημέρες μας. Παλεύουμε να είμαστε καλά για όλους μας. Παλεύουμε για να είμαστε όλοι εδώ. Θα έρθουν οι μέρες που θα πάμε βόλτα, που θα πάμε να παίξουμε με τον παππού και τη γιαγιά, που θα πάμε στις παραλίες και στα βουνά. Που θα πάμε για φαγητό στο αγαπημένο μας εστιατόριο… Γιατί η ζωή είναι μπροστά μας… Ας εκτιμήσουμε όλα αυτά που μας προσφέρει το σπίτι μας…
”Προσέχουμε για να έχουμε”
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
