Μένουμε σπίτι εδώ και 28 ημέρες. Πλέον συνηθίσαμε την καινούρια καθημερινότητα αλλά υπάρχουν και εκρηκτικές στιγμές. Προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν, όλοι μαζί ή και ο καθένας μόνος του (όσο γίνεται) για να αντέξουμε την όλη κατάσταση.
Έχει μπει ο Απρίλιος, ο οποίος λέγεται και Τριανταφυλλάς γιατί ανθίζουν τα τριαντάφυλλα. Να λοιπόν το πρώτο μας κίτρινο τριαντάφυλλο για φέτος!
Τα κορίτσια μου ήθελαν μία αλλαγή. Αποφάσισαν λοιπό να αλλάξουν τις θέσεις των κρεβατιών τους στο δωμάτιο. Το κρεβάτι της Μαρίας πήγε στη θέση της Ευρυδίκης και της Ευρυδίκης στη θέση της Μαρίας. Μόνο το κρεβάτι της Άννας έμεινε στη ίδια θέση, έπειτα από δική της απαίτηση. Όλα καλά όλη την ημέρα μέχρι που ήρθε το βράδυ. Ετοιμαστήκαμε για ύπνο, ξάπλωσαν οι δύο μικρότερες και η Μαρία ήταν διστακτική. Μου είπε πως δεν ήθελε να ξαπλώσει γιατί το κρεβάτι της ήταν δίπλα στο παράθυρο και φοβόταν. Χωρίς πολλά λόγια φώναξα τον άντρα μου και το μετακινήσαμε σχεδόν στη μέση του δωματίου. Λύθηκε προς στιγμή το πρόβλημα και ξάπλωσε η Μαρία. Δεν μπορούσα όμως να το αφήσω έτσι και να βασανίζει το μυαλό της. Μόλις ξάπλωσε, κάθισα δίπλα της και συζητήσαμε. Της είπα πως είναι λογικό να φοβάται. Όλοι φοβόμαστε για κάτι. Πολλά παιδιά φοβούνται. Της είπα πως και εγώ όταν ήμουν μικρή είχα φοβίες και πως υπάρχουν ακόμα πράγματα για τα οποία φοβάμαι. Μου έκανε κάποιες ερωτήσεις για εμένα και της απάντησα ειλικρινά. Της εξήγησα πως προσπαθώ όταν με φοβίζει κάτι, να βρω τον τρόπο να το αντιμετωπίσω. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά πάντα προσπαθώ . Την είδα πως ανακουφίστηκε, διαβάσαμε και ένα από τα αγαπημένα της παραμύθια και κοιμήθηκε.
Φοβίες. Δύσκολο κομμάτι… Σχεδόν όλα τα παιδιά φοβούνται κάτι. Φοβούνται το σκοτάδι, φοβούνται να είναι μόνα τους στο δωμάτιο, φοβούνται τους ήχους που ακούνε απ έξω, ειδικά το βράδυ, φοβούνται μήπως είναι κάποιο τέρας κάτω από το κρεβάτι τους ή μέσα στην ντουλάπα και πολλά πολλά ακόμη.
Ο μόνος τρόπος να το αντιμετωπίσουμε είναι με ψυχραιμία, ειλικρίνεια και υπομονή. Δεν είναι λογικό σε ένα παιδί που φοβάται και μας εκφράζει τον φόβο του, να το αντιμετωπίζουμε ειρωνικά και να του λέμε για παράδειγμα πως ”δεν φοβούνται οι άντρες” ή ”τι είσαι και φοβάσαι;” ή ”άσε μας που φοβάσαι” και διάφορες τέτοιες εκφράσεις που το μόνο που κάνουν είναι να επιδεινώνουν το πρόβλημα. Καλό θα ήταν να μιλάμε στο φοβισμένο παιδί ήρεμα. Να του δίνουμε την σιγουριά πως ότι νιώθει θα το ξεπεράσουμε μαζί. Να του δώσουμε να καταλάβει πως όλοι νιώθουμε αυτό το συναίσθημα, χωρίς όμως να το κάνουμε να νιώθει ανασφάλεια. Μία πολύ όμορφη κουβέντα που όσες φορές την έχω κάνει έχω δει αποτέλεσμα, είναι να μιλήσουμε για τις δικές μας φοβίες. Τι μας κάνει να νιώθουμε όμορφα και με ποιον τρόπο το ξεπερνάμε. Πρέπει να δίνουμε θάρρος στα παιδιά μας και να μάθουν να ξεπερνούν τους φόβους τους τώρα που είναι μικρά γιατί έχουν μία ολόκληρη ζωή μπροστά τους, με φόβους, άγχοι, χαρές, λύπες κτλ. Παρακινούμε το παιδί να συζητήσει τον φόβο του, ξανά και ξανά. Μέσα από την συζήτηση πετυχαίνουμε το να κατανοήσει το παιδί τον φόβο και να το ξεπεράσει σιγά σιγά. Εάν το παιδί δεν είναι έτοιμο να το συζητήσει εκείνη την στιγμή, το αφήνουμε, δεν το πιέζουμε και επανερχόμαστε στο θέμα όταν θέλει και όταν είναι ήρεμο.
Η μεγάλη μου κόρη Μαρία μας έχει εκφράσει πολλές φορές φοβίες. Τις περισσότερες φορές είναι με το όταν είμαστε έξω ή όταν είναι στο σχολείο και χαθεί. Από αρκετά μικρή ηλικία φοβάται το σκοτάδι. Η Ευρυδίκη φοβάται τους ήχους που ακούει απ έξω, πριν κοιμηθεί και κάποιες φορές το σκοτάδι, αλλά νομίζω πως έχει επηρεαστεί από την Μαρία. Η Άννα ακόμα δεν μας έχει δείξει κάποια φοβία.
Το κάθε παιδί έχει το δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα και το δικό του τρόπο αντιμετώπισης αλλά όλα τα παιδιά είναι άξια του σεβασμού μας. Δεν είναι σωστό, σε ένα τόσο λεπτό θέμα, να τα υποτιμάμε και να προσπερνάμε το πρόβλημα. Δοκιμάστε λοιπόν να συζητάτε με το παιδί τον φόβο του, να σας προτείνει ίσως και κάποια λύση. Να μιλάτε και εσείς για τις δικές σας φοβίες και πως τις αντιμετωπίζεται. Πάνω απ όλα με σεβασμό και ηρεμία.
”Τίποτα δεν δίνει σε έναν φοβισμένο άνθρωπο περισσότερο κουράγιο από τον φόβο ενός άλλου.”
Ουμπέρτο Έκο
Καλή δύναμη σε όλους μας,
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
