Δεκατρείς ημέρες ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ… Δεκατρείς ημέρες είμαστε μέσα στο σπίτι για το δικό μας καλό και για το καλό όλων. Από σήμερα το πρωί ισχύει γενική απαγόρευση. Επιτρέπεται να βγαίνουν έξω μόνο όσοι εργάζονται, όσοι πηγαίνουν στο φαρμακείο, στη τράπεζα και για αγορά είδη πρώτης ανάγκης. Συνοδευόμενος με την αστυνομική ταυτότητα και βεβαίωση κυκλοφορίας εκτυπωμένη ή στέλνοντας sms.
Όσο περνούν οι μέρες μου φαίνεται λες και ζούμε σε όνειρο, σε ένα πολύ άσχημο όνειρο. Άκουγα από τον παππού μου ιστορίες, από τότε που ήταν μικρός, για την φτώχεια, τον πόλεμο, την κατοχή που έζησαν. Τόσες πολλές ιστορίες, πάντα μιλούσε συγκινημένος για όλα αυτά που έζησε. Θυμάμαι κάποια φορά μου είχε πει ότι αυτά που έζησε μικρός ήταν ”το σχολείο του”. Οι περισσότεροι οι άνθρωποι σαν τον παππού μου έχουν ζήσει μία ζωή στερημένη, μία ζωή παλεύοντας από το μηδέν για να έχουν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους μία καλύτερη ζωή.
Τώρα, εμείς καλούμαστε να μείνουμε σπίτι μας με όλες τις ανέσεις μας και αυτό μας είναι δύσκολο. Μας είναι δύσκολο να συμμορφωθούμε με τα νέα μέτρα και από τι διαβάζω στο διαδίκτυο σήμερα, πρώτη ημέρα απαγόρευσης, ο κόσμος βγήκε έξω και σε κάποιες περιοχές είχε πολύ κόσμο. Υπάρχουν διάφορα σενάρια για τον κορονοιό. Ότι μας τον φύτεψαν επίτηδες, ότι το εμβόλιο (που ακόμα δεν έχει βρεθεί) θα μας κάνει φυτά κτλ. Δεν ξέρω πως μας βοηθούν όλες αυτές οι σκέψεις και οι προβληματισμοί. Δεν αλλάζουν την κατάσταση. Είναι σαν να κόλλησες μία απλή ίωση και να ρίχνεις ευθύνη στον άλλον που σε κόλλησε.
Δεν ξέρω πως μπορούμε να συμμορφωθούμε; Με τα πρόστιμα σε κάθε παράβαση; Με το να γίνει πιο σοβαρή η κατάσταση στην χώρα μας; Ελπίζω τις επόμενες ημέρες να συνετιστεί ο κόσμος και να μειωθεί όσο γίνεται η εξάπλωση του ιού. Να έχουμε ενθαρρυντικά νέα τις επόμενες εβδομάδες.
Θυμώνω, θυμώνω όμως πολύ. Για κανέναν μας δεν είναι δύσκολο να μείνει σπίτι του. Για όλους όμως που εργάζονται αυτές τις ημέρες είναι πολύ ΔΥΣΚΟΛΟ. Από τους ανθρώπους που δουλεύουν σε σούπερ μάρκετ, σε φούρνους και ζαχαροπλαστεία, στις τράπεζες, στις υπηρεσίες courier κτλ. και πάνω απ’ όλα στους γιατρούς και νοσηλευτές. Παρ’ όλη την κατάσταση που αντιμετωπίζουν καθημερινά, είναι όλοι τους άνθρωποι, έχουν οικογένειες και παιδιά. Έχουν να αντιμετωπίσουν καταστάσεις πάρα πολύ δύσκολες με κίνδυνο τη δική τους υγεία. Ας σκεφτούμε και αυτούς τους ανθρώπους και ας ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ.
Η χτεσινή και η σημερινή ημέρα μας δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, δεν κάναμε κάτι διαφορετικό. Δεν είχα όρεξη για παιχνίδια και κατασκευές. Θα ήθελα να αφήσω εδώ δύο σελίδες από το ημερολόγιο της επτάχρονης κόρης μου (συγχωρέστε την για τα ορθογραφικά λάθη). Γιατί και τα παιδιά μας επηρεάζονται και φοβούνται. Ακούν τους μεγάλους και καλό είναι να τους εξηγούμε όσο γίνεται την κατάσταση και αναλόγως την ηλικία. Γι αυτό πρέπει όλοι εμείς να σκεφτόμαστε λογικά, να σκεφτόμαστε το σύνολο, το καλό όλων μας και να δίνουμε ελπίδα στα παιδιά μας. Μπορούμε να παλέψουμε και το κάνουμε. Ελπίζοντας για ένα καλύτερο αύριο, όσο μακρινό και να είναι. Θα έρθει όμως…
Επεξήγηση: ΑΡΙΣΤΕΡΑ: 22/3 Μάρτης Κορονοιός . Είμαστε σε δύσκολη κατάσταση. Καθόμαστε σπίτι. Οι Υπουργοί είπαν σημαντικά πράγματα και μας βοηθάνε πολύ και δεν θα σταματήσουν μέχρι να περάσει ο δύσκολος καιρός. Οι άστεγοι και τα αδέσποτα είναι σε καλά χέρια. Τι να κάνουμε. Υπάρχουν 13 ιώσεις ( κάτι δεν κατάλαβε καλά). Ήρθαν καράβια (αεροπλάνα)με επιβάτες από άλλες χώρες και φάγανε 5000€ (πρόστιμο). Οι πιο πολλοί άνθρωποι κάνουν εξετάσεις αίματος και τις ελέγχουν. Τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή! Οι υπουργοί μας είπαν οτι θα βγαίνουμε έξω με φόρμες ( βεβαίωση κυκλοφορίας). Έχουν γίνει πολλά κρούσματα.
Δεξιά: Ο κορονοιός, έχει δημιουργηθεί από ένα ζώο, μέσα στα λέπια του είχε τον ιό. Πίνουμε φάρμακα για να μην αρρωστήσουμε. Αυτός ο ιός είναι επικίνδυνος. Μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα σπίτι πχ. μπορούμε να κάνουμε τα αγαπημένο μας πράγμα…..
Καλό ξημέρωμα…
Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά
