Κατασκευή γατούλας – μαριονέτας.

Σήμερα επισκεφτήκαμε το δημιουργικό εργαστήριο του HELLO KIDS. Ένας πολύ ζεστός χώρος, πολύ όμορφα διακοσμημένος. Υπέροχα πράγματα για να δημιουργήσεις τις κατασκευές σου. Πολύ φιλόξενοι άνθρωποι με πολύ ωραίες ιδέες για τα παιδιά, για να περάσουν 2 ώρες δημιουργικά. Το hello kids το γνωρίσαμε στην έκθεση Χειροτέχνικα όπου πήραν τα δύο μου κορίτσια μέρος σε δύο από τα εργαστήρια τους (αν θέλεις δες εδώ).

Το σημερινό θέμα ήταν κατασκευή γατούλας / μαριονέτας με ανακυκλώσιμα υλικά. Απλή κατασκευή και χρειάστηκαν λίγη βοήθεια τα μικρότερα παιδάκια για να το ολοκληρώσουν. Τα υλικά ήταν ρολό από χαρτί κουζίνας, μπογιές, καπάκια από πλαστικά μπουκάλια νερού, κηροκλωστή, ματάκια, σύρμα πίπας και πολύ πολύ όρεξη…!!!

γατούλα μαριονέτα
Έτοιμη η μπλε γατούλα!

Και ξεκίνησαν…. Κόλλησαν στο κεφάλι τα αυτιά και στο σώμα την ουρά. Τα έβαψαν, κόλλησαν τα ματάκια και την μύτη, κρέμασαν την κηροκλωστή και στο τέλος έβαλαν τα καπάκια για πόδια. Κρέμασαν κηροκλωστή και στο κεφάλι για να ενωθεί το κεφάλι με το σώμα και έδεσαν ένα ξυλάκι για να φτιαχτεί η μαριονέτα. Έτοιμο…!

γατούλα μαριονέτα

Ένα μεγάλο μπράβο στην κα Μαρία. Είναι η κυρία που δημιουργεί αυτά τα εργαστήρια. Εκτός όμως από τις ιδέες της θέλω να πω για το πόσο ευχάριστη, πρόσχαρη και με τι όμορφο τρόπο μεταδίδει στα παιδιά τις γνώσεις της (αναλόγως την ηλικία βέβαια). Και πάλι μπράβο…

Κάθε Σάββατο διοργανώνουν εργαστήρια για ηλικίες 4-12 ετών. (εάν θέλεις δες το πρόγραμμα εδώ). Ενώ για μικρότερα παιδάκια, από 2-4 ετών, μαζί με την μαμά ή τον μπαμπά, υπάρχουν εργαστήρια μουσικοκινητικής αγωγής.

Περάσαμε πολύ όμορφα και δημιουργικά το πρωινό του Σαββατού.

Εσας, σας αρέσουν οι κατασκευές;

Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά

* Το συγκεκριμένο άρθρο δεν είναι διαφήμιση. Είναι αποτέλεσμα μιας δημιουργικής ημέρας για εμάς.

Απλοποίηση στο σπίτι απλοποίηση και στη ζωή μας.

Πρώτη αφορμή μου δόθηκε από το βιβλίο ”Σπίτι σε τάξη, Ζωή σε τάξη” της Marie Kondo, από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος και δεύτερη, το βιβλίο που διαβάζω αυτές τις ημέρες, ”Γονείς Απλά” του Kim John Payne, από εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.

Στο βιβλίο ”Γονείς απλά”, αναφέρει πόσο λάθος είναι να έχουν τα παιδιά μας πάρα πολλά παιχνίδια. Αγοράζοντας πολλά παιχνίδια, βιβλία, ρούχα κ.ά καλύπτουμε κάποια δική μας ανάγκη και μαθαίνουμε στα παιδιά μας πως δεν είμαστε ευτυχισμένοι με όσα έχουμε και πως όσα περισσότερα έχουμε τόσο καλύτερα, πράγμα που είναι λάθος. Στο βιβλίο αναφέρει πως όταν υπάρχει υπερπληθώρα παιχνιδιών ελαχιστοποιείτε η προσοχή του παιδιού με την οποία μπορεί να αφοσιωθεί στο παιχνίδι και ελαχιστοποιείτε η πιο γνήσια πηγή δημιουργικότητας: το δώρο της βαρεμάρας. Εάν το καλοσκεφτείς έτσι είναι. Έχοντας πάρα πολλά παιχνίδια, δεν αναπτύσσεται η φαντασία τους, είναι μονίμως το δωμάτιό τους ή και το σπίτι ολόκληρο, γεμάτο. Με συνέπεια να μην έχουν χρόνο και χώρο για κάτι πραγματικά δημιουργικό. Μας προτρέπει να ελαχιστοποιήσουμε τα παιχνίδια τους και να τα αφήσουμε να πειραματιστούν με νέες επιλογές. Να παίξουν με το χώμα, να κόψουν, να κολλήσουν, να δημιουργήσουν με πηλό – πλαστελίνη – ζυμάρι, να κυλιστούν κάτω και γενικά να τα αφήσουμε να φανταστούν το παιχνίδι τους. Ποιο παιδάκι δεν έχει ”ενοχλήσει” την μαμά του όταν εκείνη μαγειρεύει, θέλοντας να βοηθήσει. Ποιο παιδάκι δεν έχει πιάσει την σκούπα να σκουπίσει ή το ξεσκονόπανο να ξεσκονίσει. Ποιο δεν έχει μασκαρευτεί φορώντας τα παπούτσια της μαμάς ή του μπαμπά ή ακόμα και τα ρούχα τους.

Προσπαθώντας να φορέσει τα ρούχα της μαμάς!
Σκαλίζοντας τα συρτάρια της γιαγιάς!

Κάθε φορά που σκουπίζω ή κάνω δουλειές, έρχονται από πίσω μου ”Μαμά να σε βοηθήσω;” Μπορεί να έχουν άνω κάτω το δωμάτιό τους, να έχει η μεγάλη να διαβάσει αλλά εκείνες επιμένουν να βοηθήσουν. Πόσες φορές έχουν παίξει με τις ώρες με ένα άδειο χαρτοκιβώτιο. Μπαίνανε μέσα ολόκληρες, τα αναποδογύριζαν, το ζωγράφιζα, το έκοβα,. Γινόταν σπιτάκι, μετά αυτοκίνητο, αργότερα ζωολογικός κήπος για τα ζωάκια. Όταν ήταν η μεγάλη μου κόρη περίπου 2 1/2 – 3 ετών με ακολουθούσε στην κουζίνα, εγώ μαγείρευα και εκείνη έφτιαχνε το ”μαγικό της φίλτρο”. Της έδινα το μπρίκι ή κάποιο μπωλ, έβαζε νερό, διάφορα μπαχαρικά, ξύδι και ότι άλλο έβρισκε και ασχολιόταν με τις ώρες. Περίπου στην ίδια ηλικία το έκανε και η δεύτερη μου κόρη, αλλά όχι τόσο φανατικά. Με ξάφνιασε που διαβάζοντας το βιβλίο, ”Γονείς Απλά”, βρήκα την ίδια ιστορία με ένα πεντάχρονο αγοράκι, που έκανε το ίδιο πράγμα με τα κορίτσια μου και εκείνο το ονόμαζε ”Χριστουγεννιάτικο πρωινό”. Πόσο συγκινήθηκα και ταρακουνήθηκα ταυτόχρονα. Τα παιδιά δεν χρειάζονται τυποποιημένα παιχνίδια, όχι παιχνίδια που το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να πατάνε ένα κουμπί. Χαίρονται περιστασιακά με αυτά, γι αυτό και παίζουν μόνο στην αρχή και μετά τα παρατούν. Δεν αφήνουν την φαντασία τους να ”οργιάσει”. Τα κορίτσια μου τις δύο τελευταίες εβδομάδες φοράνε συνέχεια τις αποκριάτικες στολές. Τους αρέσει να μεταμφιέζονται, τους αρέσει να γίνονται πιλότοι στο υποτιθέμενο αεροπλάνο ή οδηγοί / επιβάτες στο τρένο, βάζοντας στο παιχνίδι και την μαμά ή τον μπαμπά / παππού και γιαγιά. Πόσες φορές έχουν παίξει κρυφτό και ενώ κρύβονται τις περισσότερες φορές στις ίδιες κρυψώνες δεν βαριούνται. Όταν πηγαίνουμε στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού και έχει καλό καιρό, παίζουν στην αυλή, κόβοντας φύλλα, κλαδάκια, γεμίζοντας μπολάκια με νερό, στύβοντας λεμόνια και διάφορα που τα ευχαριστεί πραγματικά.

Παίζοντας με ζυμάρι!

Η απόφαση που πήρα λοιπόν είναι να απλοποιήσω τη ζωή μας για να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι. Ξεκίνησα από την κουζίνα, που είναι ο δικός μου χώρος και θέλω να εμπνέομαι γι αυτό που κάνω σε αυτό το δωμάτιο. Όπως λέει στο βιβλίο ”Σπίτι σε τάξη, Ζωή σε τάξη”έβγαλα όλα τα πράγματα από συρτάρια και ντουλάπια, τα ξεκαθάρισα και ότι είχα πάρα πολύ καιρό να χρησιμοποιήσω το άφησα στην άκρη. Κάποια ανακυκλώθηκαν και κάποια πετάχτηκαν. Εντυπωσιάστηκα με το πόσος χώρος δημιουργήθηκε και ένιωσα ανακουφισμένη. Σειρά είχε το παιδικό δωμάτιο. Ευτυχώς πριν τις γιορτές είχαμε ξεκαθαρίσει ρούχα οπότε μου μένουν μόνο τα παιχνίδια και τα βιβλία. Πριν έρθουν τα δώρα από τον Άγιο Βασίλη και τους συγγενείς πήγαμε στην αποθήκη κάποια παιχνίδια για να δημιουργήσουμε χώρο για τα καινούργια. Οπότε δεν είχα τόση πολύ δουλειά να κάνω. Τους άφησα τις κούκλες που είναι οι αγαπημένες της μεσαίας μου κόρης, τα ζωάκια που παίζουν όλες και τα τουβλάκια. Χωράνε όλα σε ένα αποθηκευτικό κουτί. Σε ένα ακόμα κουτί, έβαλα τις αποκριάτικες στολές για να μεταμφιέζονται όποτε θέλουν. Από τα βιβλία ξεκαθάρισα τα σχισμένα, αυτά που είναι για μωρά και αυτά που δεν τους αρέσουν. Κάποια κατέληξαν στην ανακύκλωση, άλλα στα σκουπίδια και άλλα σε μία τσάντα για να τα χαρίσουμε. Φέραμε από την αποθήκη έναν πίνακα μαρκαδόρου που μας είχε κάνει δώρο η γιαγιά και ο παππούς και παίζουν σχολείο, ζωγραφίζουν και περνάνε ευχάριστα. Είναι πολύ όμορφο το δωμάτιό τους τελικά!

Σειρά έχει το υπνοδωμάτιο της μαμάς και του μπαμπά, όπου το ξεκαθάρισμα θα γίνει κυρίως στα ρούχα. Ακολουθεί το σαλόνι / τραπεζαρία που έχει αρκετή δουλειά. Χαρτιά, φάκελοι, λογαριασμοί, διάφορα μικροπράγματα, βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες.

Είναι πολύ όμορφη αίσθηση όταν είσαι στο σπίτι σου και το χαίρεσαι. Ζεις πραγματικά όταν είναι τακτοποιημένο, όταν έχει καθαρές από πράγματα επιφάνειες και δεν κουράζεται το μάτι. Ηρεμείς, περνάς όμορφες στιγμές, χαλαρώνεις και έχεις περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου και την οικογένειά σου.

Θα με ενδιέφερε η δική σου γνώμη για τα παιχνίδια του / των παιδιού/ων σου…

<<Η ζωή μας αναλώνεται σε λεπτομέρειες… Απλοποιήστε, απλοποιήστε…>>

Χένρυ Ντέιβιντ Θορώ, Αμερικανός συγγραφέας

Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά

ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ…

Νέα Χρονιά… Νέοι στόχοι, νέες ευκαιρίες, καινούριες δυσκολίες, καινούργιες επιτυχίες…. Η σκέψη όμως τρέχει πίσω, πριν 7 χρόνια… Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες το μυαλό μου ταξιδεύει πίσω στην πιο σημαντική στιγμή της ζωής μου.

Να πως ξεκίνησαν όλα….

Ήταν αρχές Μαΐου 2012 που ένοιωθα πως η ζωή μου αλλάzει, ριζικά… Μου το επιβεβαίωσε ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης και μετά ακόμα ένα για να είμαι σίγουρη για το αποτέλεσμα. 16 Μαΐου ήταν η πρώτη επίσκεψη στον γυναικολόγο μου, όπου μας επιβεβαίωσε τα χαρμόσυνα νέα. Ο γιατρός είπε πως ήμουν 6 εβδομάδων και ακολούθησε η μοναδική στιγμή ( παρότι μας είχε προετοιμάσει ο γιατρός ότι είναι νωρίς και μπορεί να μην φαίνεται κάτι ακόμα). Ακούσαμε την καρδούλα του εμβρύου, την είδαμε να αναβοσβήνει στην οθόνη και η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Τα συναισθήματα ξεχείλιζαν από το δωμάτιο… χαρά, συγκίνηση, ευγνωμοσύνη, ανυπομονησία, αγωνία…. σκέψεις πολλές περνούσαν από το μυαλό μου μέσα σε δευτερόλεπτα.

Ακολούθησε επίσκεψη στους γονείς μου για τα χαρμόσυνα νέα, οι οποίοι δεν το περίμεναν, καθώς ετοιμάζαμε τον γάμο που θα γινόταν τον επόμενο μήνα. Νομίζω ότι ήρθε την κατάλληλη στιγμή, ειδικά για την μητέρα μου, γιατί ότι είχε βγει από την μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής της ( δες εδώ). Στη συνέχεια πήγαμε να ανακοινώσουμε τα νέα και στον άλλον μελλοντικό παππού και γιαγιά, οι οποίοι καθώς είναι και σε μεγαλύτερη ηλικία από τους δικούς μου γονείς το περίμεναν πως και πως…

Μέχρι τις πρώτες 12 εβδομάδες πηγαίναμε μία φορά την εβδομάδα στον γιατρό. Οι πρώτες ημέρες μετά την επιβεβαίωση του γιατρού, είχαν λίγο άγχος και τρέξιμο, μέχρι να γίνουν όλες οι απαραίτητες εξετάσεις, που πραγματικά ήταν πάρα πολλές. Ευτυχώς βέβαια, γιατί μέσα από τις εξετάσεις που μου σύστησε ο γιατρός μου, ανακαλύψαμε ότι έχω θρομβοφιλία. Επισκεφτήκαμε αιματολόγο, έγιναν παραπάνω εξετάσεις και τα αποτελέσματα ήταν πως η μορφή της θρομβοφιλίας ήταν ήπια. Ξεκινήσαμε μόνο με παρακολούθηση και αναλόγως την πορεία του εμβρύου θα βλέπαμε πως θα προχωρούσαμε.

Η εγκυμοσύνη μου ήταν μοναδική εμπειρία. Δόξα τον θεό, είχα καλή πορεία, χωρίς προβλήματα. Ο σύζυγός μου που έκανε δώρο το βιβλίο ”ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ” και καθημερινά διάβαζα την εξέλιξη του εμβρύου και τις αλλαγές που γίνονταν μέσα μου. Εκείνο τον καιρό με χαρακτήριζε μία λέξη, ”ΘΑΥΜΑ”. Κάθε φορά που μιλούσα και σκεφτόμουν για το τι συμβαίνει μέσα μου, σκεφτόμουν πως είναι ένα Θαύμα. Πως από δύο ανθρώπους μπορεί να δημιουργηθεί μία καινούρια ζωή, πως μέσα μου ένα κύτταρο διαιρείτε και ξανά διαιρείτε, δημιουργείτε μία μπάλα από κύτταρα και σιγά σιγά σχηματίζεται ένα έμβρυο. Δημιουργείτε η καρδούλα του, τα ζωτικά του όργανα από τις πρώτες πρώτες εβδομάδες, το δέρμα του, μάτια, αυτιά, μύτη, μαλλιά, νύχια… αλλά και ο πλακούντας. Απλά είναι ΘΑΥΜΑ!

Η εγκυμοσύνη προχωρούσε ομαλά, χωρίς προβλήματα. Έγινε ο γάμος, που δεν μπορώ να παραλλείψω να πω πως γλέντησα με την ψυχή μου, χόρευα όλο το βράδυ και πέρασα υπέροχα, παρότι οι περισσότεροι μου έλεγαν να καθίσω και να ξεκουραστώ. Στην εξέταση Β επιπέδου μάθαμε το φύλλο του μωρού… ΚΟΡΙΤΣΙ. Εδώ θέλω να σας πω πως η απάντηση του άντρα μου ήταν: ”Δεν αλλάζει;” Ήθελε αγόρι, στην αρχή! Ακολούθησε το καλοκαίρι, ήρθε το φθινόπωρο και μπορώ να πω πως η καθημερινότητά μου δεν είχε αλλάξει, πήγαινα στη δουλεία μου κανονικά, απλά πρόσεχα τη διατροφή μου και όσο περνούσε ο καιρός τις κινήσεις μου. 7 Νοεμβρίου σταμάτησα από την εργασία μου και απόλαυσα περισσότερο τις ημέρες και τις προετοιμασίες για τον ερχομού του μωρού. Τον Δεκέμβριο ο μελλοντικός παππούς έβαψε το βρεφικό δωμάτιο, παραλάβαμε την κούνια, την αλαξιέρα, το καρότσι. Η αδερφή μου έκανε δώρο για το μωρό τα πρώτα του ρουχαλάκια και η μία κουμπάρα μας έστειλε αρκετά ρουχαλάκια από την δική της κόρη.

Φτάσαμε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, με μεγάλη ανυπομονησία και αγωνία. Κανονίσαμε με τον γιατρό ο τοκετός να γίνει με πρόκληση γιατί το κορίτσι μου είχε φτάσει τελευταία μέρα και δεν ήθελε να βγει…

08/01/201306:00 π.μ…

Έξω χιόνιζε… Το προηγούμενο βράδυ παρότι δεν το περίμενα κοιμήθηκα ήρεμα… Ξεκινήσαμε για το μαιευτήριο μαζί με τον σύζυγό μου. Χιόνιζε, δεν είχε ξημερώσει και παρέμενα ήρεμη. Φτάσαμε στο μαιευτήριο, έγιναν οι προετοιμασίες, ιστορικό, κτλ και πήγαμε στο δωμάτιο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, ήμουν μόνη στο δωμάτιο, χωρίς να ξέρω τι με περιμένει, ξαφνικά ακούω από άλλο δωμάτιο μία μέλλουσα μανούλα να φωνάζει, να ουρλιάζει και να σκέφτομαι από που μπορώ να φύγω!!!! Επέστρεψα στην πραγματικότητα μόλις μπήκε ο νοσηλευτής στο δωμάτιο και έβαλε όλα τα απαραίτητα για να ελέγχουμε το μωρό και εμένα και στη συνέχεια η μαία με τις αιματολογικές εξετάσεις. Πολύ σημαντικό η μαία να σου εμπνέει εμπιστοσύνη. Να σου λύνει όλες τις απορίες και να μπορεί να σε κρατάει ήρεμη και εκείνη να κάνει ότι χρειάζεται για να πάνε όλα καλά. Είχα δίπλα μου τον σύζυγό μου και…

…14:10…

Είχαμε αγκαλιά το θαύμα μας, τον άγγελό μας, το καινούριο νόημα της ζωής μας. Ήταν η πιο γλυκιά, πιο τρυφερή στιγμή της ζωής μας.

το μωρό μου

Δεν ταλαιπωρήθηκα ούτε στην εγκυμοσύνη μου ούτε στον τοκετό. Γνωρίζω πως πολλές μανούλες περνούν δύσκολες στιγμές, έχουν άσχημη εγκυμοσύνη, έχουν επιπλοκές στον τοκετό, έχουν προβλήματα υγείας. Ένα θέλω να σας πω, κάντε ότι καλύτερο μπορείτε για εσάς και το εμβρυάκι σας, να Πιστεύετε και να σκέφτεστε θετικά. Τώρα, όταν υπάρχουν επιπλοκές μόνο ο Θεός ξέρει για πιο λόγο μας τις ”προσφέρει”.

<<Δεν λέω ότι είναι εύκολο, λέω απλά ότι αξίζει τον κόπο και κάθε θυσία>>

Αναστασία, Τρίτεκνη Μαμά