Πριν αρκετό καιρό πραγματοποιήσαμε μία εκδρομή στην όμορφη Ναύπακτο! Θα έχεις καταλάβει πόσο μας αρέσουν οι εκδρομές και πόσο μας χαροποιεί να ετοιμαστούμε και να φύγουμε! Έτσι λοιπόν επισκεφτήκαμε την Ναύπακτο και την ορεινή Ναυπακτία.
Εάν σου αρέσουν και σένα οι εκδρομές σε παλιότερα άρθρα θα βρεις την εκδρομή μας στο όμορφο Καρπενήσι και εκδρομή στο σπήλαιο των Λιμνών.
Ναύπακτος
Στον δρόμο προς την Ναύπακτο τα κορίτσια εντυπωσιάστηκαν με την γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. Άρχισαν αμέσως τις ερωτήσεις, πως, γιατί και πότε. Πραγματικά είναι πολύ εντυπωσιακή γέφυρα και το πρωί αλλά και το βράδυ με τα φώτα! Φτάσαμε στην όμορφη Ναύπακτο. Σταθμεύσαμε το αυτοκίνητο κοντά στην παραλία και περπατώντας κατευθυνθήκαμε προς το λιμάνι.
Η Ναύπακτος είναι παραθαλάσσια πόλη της Αιτωλοακαρνανίας στον Κορινθιακό κόλπο. Είναι χτισμένη ανάμεσα στο Αντίρριο και στις εκβολές του ποταμού Μόρνου. Αποτελεί μία από τις αρχαιότερες ελληνικές πόλεις που γνώρισε περιόδους μεγάλης ακμής και συνδέθηκε με σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Αυτό επιβεβαιώνεται από την άρτια οχύρωσή της, η οποία ξεκινά από το λιμάνι, συνεχίζεται με τρία αλλεπάλληλα τείχη και καταλήγει στο κάστρο. (περισσότερα στο wikipedia.org)
Λίγο από την μεγάλη ιστορία της Ναυπάκτου
Το 1571 έγινε η Ναυμαχία της Ναυπάκτου. Αποτέλεσε την πιο εντυπωσιακή φάση του πολέμου για την κατάκτηση της Κύπρου (1570-71). Η μεγάλη νίκη των χριστιανών εναντίον των Τούρκων ήταν ορόσημο για την ιστορία της Ευρώπης σε συνδυασμό με τον εορτασμό της Παναγίας της Ναυπάκτου. Στις 24 Ιουλίου του1687 καταλήφθηκε ξανά από τους Ενετούς για 12 χρόνια. Τελικά με την Συνθήκη του Κάρλοβιτς, η Ναύπακτος όπως και η υπόλοιπη Στερεά περιήλθε στους Τούρκους. Η ναυμαχία αυτή υπήρξε ιστορικό γεγονός, γιατί σε αυτήν αναχαιτίσθηκε η απειλητική για την Ευρώπη τουρκική ναυτική δύναμη. Το 1821 οι κάτοικοι της περιοχής πήραν μέρος στην Επανάσταση του 1821. Οι επιχειρήσεις στην πόλη άρχισαν τον Μάιο. Η αντίσταση των Τούρκων ήταν επιτυχημένη και κράτησε αρκετά χρόνια. Στις 18 Απριλίου 1829, απελευθερώθηκε οριστικά από τους Τούρκους, όταν ο Ανδρέας Μιαούλης απέκλεισε το λιμάνι της πόλης και ανάγκασε τους Τούρκους να παραδώσουν το φρούριο. Φεύγοντας οι κατακτητές, άφησαν πίσω τους ελάχιστες οικογένειες Ελλήνων οι οποίες, μάλιστα, ήρθαν σε αντιπαράθεση με τις Σουλιώτικες οικογένειες, στις οποίες το νεοσύστατο ελληνικό κράτος είχε παραχωρήσει τα τουρκικά αρχοντικά, ως αντιστάθμισμα για την προσφορά τους στον Αγώνα. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκαν στη Ναύπακτο 286 πρόσφυγες. (περισσότερα στο wikipedia.org)
Το ενετικό λιμάνι
Η Ναύπακτος είναι πόλη με μεγάλη ιστορία. Λέγεται ότι πήρε το όνομά της από τις λέξεις ναυς και πήγνυμι, που σημαίνει «κατασκευάζω πλοίο».
Το ενετικό λιμάνι με τους 2 πύργους που κλείνουν την είσοδο, αποτελούσε τμήμα της οχύρωσης της μεσαιωνικής Ναυπάκτου ενώ πλέον είναι σημείο συνάντησης καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας και μία υπέροχη βόλτα για μικρούς και μεγάλους. Τα τοίχοι, το λιμάνι, η θάλασσα, η καθαρή πόλη και οι φιλόξενοι άνθρωποι κάνουν τη Ναύπακτο ένα πολύ όμορφο κοντινό προορισμό για μία οικογένεια. Στο δυτικό μέρος του λιμανιού υπάρχουν δύο αγάλματα. Το πρώτο είναι του διάσημου Ισπανού λογοτέχνη Μιχαήλ Θερβάντες, ο οποίος σε ηλικία 23 χρονών πήρε μέρος στη ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571 μ.Χ., όπου έχασε το ένα του χέρι. Το δεύτερο, ψηλά στο προμαχώνα του λιμανιού, είναι του Γεωργίου Ανεμογιάννη από τους Παξούς, ο οποίος το Μάιο του 1821 σε ναυτική επιχείρηση κατά της τουρκοκρατούμενης Ναυπάκτου επιχείρησε ανεπιτυχώς την πυρπόληση τουρκικής κορβέτας που του στοίχισε μαρτυρικό θάνατο.
Στο κάστρο της Ναυπάκτου δεν προλάβαμε να πάμε όμως η εκδρομή συνεχίστηκε προς την ορεινή Ναυπακτία. Αρχικά πήραμε τον δρόμο προς το χωριό Πλάτανος, 52χλμ από την πόλη της Ναυπάκτου και 875 μέτρα υψόμετρο. Η διαδρομή πανέμορφη, δάση από καστανιές, βελανιδιές, έλατα, οξιές, πλατάνια και σε κάποια σημεία υπάρχουν όλα μαζί, δίνοντας ένα ξεχωριστό και μοναδικό θέαμα. Καθώς ανεβαίνουμε υψόμετρο η θέα είναι εκπληκτική. Σε πάρα πολλά σημεία βλέπουμε τον Εύηνο ποταμό, γεφυράκια και φυσικές πηγές.
Όλη η περιοχή έχει μεγάλη ιστορία αλλά είναι κ επίκεντρο στη μυθολογία. Η μεγάλη μου κόρη που βρίσκεται στη Γ δημοτικού, τις ημέρες αυτές το μάθημα της ιστορίας ήταν για τον Ηρακλή, τη γυναίκα του τη Διειάνειρα, τον Κένταυρο Νέσσο και τι έγινε στον Εύηνο ποταμό. Οπότε, το μάθημα έγινε βιωματικό, τα κατανόησε καλύτερα, εμείς τα θυμηθήκαμε και έμαθαν και οι μικρότερες!
Είχαμε ακούσει για ένα μεσαιωνικό γεφύρι, που βρίσκεται στην περιοχή και θέλαμε να το δούμε. Το γεφύρι της Αρτοτίβας. Υπάρχουν 2 τρόποι για να φτάσεις. Ο πρώτος είναι ένα μονοπάτι περίπου 10 χιλιομέτρων και ο δεύτερος με το αυτοκίνητο αλλά ο δρόμος είναι χωματόδρομος. Eμείς αποφασίσαμε τον δεύτερο τρόπο. Κατευθυνόμενοι λοιπόν προς το γεφύρι της Αρτοτίβας ο δρόμος από ένα σημείο και μέχρι το γεφύρι είναι χωματόδρομος και στενός. Δεν ήταν τόσο σωστή η επιλογή μας, το καταλάβαμε εκ των υστέρων βέβαια, διότι δύο αυτοκίνητα δεν χωρούν (ευτυχώς δεν συναντήσαμε άλλο αυτοκίνητο) αλλά στο τέλος του δρόμου χρειάστηκε να κάνουμε κάποια μέτρα όπισθεν και όπως καταλαβαίνεις δεν ήταν ότι καλύτερο σε στενό δρόμο και με στροφή!!! Ήταν όμως μία μικρή περιπέτεια και το αποτέλεσμα μας δικαίωσε! Το γεφύρι, ο ποταμός, το βουνό συνθέτουν μία πολύ όμορφη εικόνα που άξιζε η περιπέτεια!
Η Ναύπακτος είναι μία όμορφη πόλη, καθαρή, φιλόξενη και είνιαι ότι πρέπει για οικογένεια, μιας και έχουν μεγάλους πεζόδρομους παραλιακά και μπορείς να περπατήσεις άνετα με τα παιδιά να παίζουν. Η ορεινή Ναυπακτία συνδυάζει μία απίστευτη ομορφιά, η θέα, η φύση, τα γεφύρια, ο ποταμός, το νερό, ο ουρανός… Όλα συνδυάζουν ένα υπέροχο τοπίο που σε γεμίζουν όμορφες εικόνες.
Θα χαρώ να μου πεις εάν έχεις επισκεφτεί την Ναύπακτο…
Σε φιλώ
Ανστασία
